Hoffwn fynegi fy nghefnogaeth i’r rhai sy’n ymgyrchu dros bleidlais ‘aros’ yn y refferendwm hwn. Nid fy lle i yw beirniadu’r rhai sy’n dymuno gadael, ond yn hytrach rwyf am wneud achos cadarnhaol dros pam rwyf wedi gwneud penderfyniad gwahanol ar ôl meddwl lawer. Yn bennaf oll yn fy meddwl mae lles a ffyniant pobl Caerffili. Dywedodd prif weithredwr Catnic, cwmni wedi’i leoli yn fy etholaeth, fod tua 30 y cant o’u masnach gyda’r Almaen, Ffrainc ac ardal Benelux, ac mae’r UE yn galluogi’r fasnach honno. Dyna ddyfyniad uniongyrchol oddi wrthynt. Bydd penderfyniad i newid ein perthynas fasnachu yn radical yn effeithio’n negyddol ar Catnic yn uniongyrchol.

Rwyf hefyd wedi siarad â chyflogwyr busnesau bach, sydd wedi defnyddio, er enghraifft, Twf Swyddi Cymru i logi staff, ac maent yn ofni y bydd diwedd ar y £396 miliwn o gyllid Ewropeaidd yn cyfyngu ar eu gallu i logi a hyfforddi. Daw hynny’n uniongyrchol gan gwmni bach yn fy etholaeth. Fel y dywedodd Eluned, nid wyf yn credu Boris a Gove pan ddywedant y byddant yn digolledu’r cyllid hwnnw pe baem yn gadael. Nid wyf yn credu hynny.

Ond heb os, yng Nghaerffili mae yna deimlad gwrth-UE, a rhaid i ni ddweud bod UKIP wedi gwneud eu gorau i fanteisio arno. Mae pobl yn fy etholaeth wedi dweud wrthyf eu bod yn teimlo—[Torri ar draws.]—bod yr elît yn yr UE—. Nid wyf yn mynd i dderbyn ymyriad, gan mai tri munud yn unig sydd gennyf; rwyf am fynd drwyddo. Mae pobl yn fy etholaeth wedi dweud wrthyf eu bod yn teimlo bod yr UE yn bell yn llythrennol ac yn ffigurol o brofiadau ein cymuned o ddydd i ddydd. Os pleidleisiwn dros aros, mae’n rhaid i hyn newid, a byddaf yn gweithio i newid hynny.

Yn wir, rwy’n cofio 20 mlynedd yn ôl, pan oeddwn yn y chweched dosbarth ym Margoed, daeth academydd o Brifysgol Caerdydd i siarad â ni ynglŷn ag ymuno â’r ewro. Daliodd ddarn punt i fyny a dywedodd, ‘Sut y gall unrhyw un ohonoch fod ag ymlyniad emosiynol i’r darn hwn o fetel am fod wyneb y Frenhines arno?’ Rwy’n cofio teimlo’n anghrediniol ac wedi fy mychanu. Gallaf ddychmygu y byddai Leanne Wood yn teimlo yr un fath; mae hi’n edrych arnaf yn awr. Yn fy marn i, methodd yn llwyr â mynd i’r afael er hynny â’r broblem allweddol gydag arian sengl, sef bod cyfraddau llog yn cael eu gosod ar gyfer yr Almaen, ac ni fydd hynny’n helpu Gwlad Groeg. Eto i gyd, ni wnaethom ymuno â’r ewro. Roedd ein democratiaeth seneddol a’n sofraniaeth yn Ewrop yn ddigon cryf i wrthsefyll y ffwlbri mwyaf hwn a dyma un o’r rhesymau pam rwy’n hyderus i fod yn aelod o’r Undeb Ewropeaidd ac yn hyderus y dylem aros.

Yn yr un modd, pan etholwyd Llywodraeth Geidwadol yn 1992, er mawr siom i mi, roeddent yn gallu ein heithrio o gyfraith yr UE yn seiliedig ar egwyddorion cyflog teg a hawliau cyfartal, a grybwyllwyd eisoes gan Dawn Bowden. Fodd bynnag, yn 1997, pan gawsom Lywodraeth Lafur, fe ymrwymasom i’r egwyddorion hynny. Unwaith eto, democratiaeth oedd hynny. Roedd yn ddewis democrataidd gan bobl y wlad hon—dewis sofran. Sy’n dod â mi—ac rwy’n teimlo bod y penderfyniadau democrataidd hyn wedi tanio ymgyrchoedd yr adain dde yn rhannol i bleidleisio dros adael.

Sy’n dod â mi yn olaf at fewnfudo. Mae’n rhaid i ni fynd i’r afael â’r pryderon hyn. Credaf na fydd gadael yr UE ond yn arwain, ar y gorau, at ychydig iawn o newid yn ein gallu i reoli ein ffiniau ac efallai y byddwn yn gwneud pethau hyd yn oed yn waeth. Nid yn unig y bydd Ewrop heb Brydain yn Ewrop lai sefydlog, bydd hefyd yn cael gwared ar unrhyw gymhelliad sydd gan wledydd fel Ffrainc i blismona a diogelu ein ffiniau.

Mae’n rhaid i ni gyflwyno achos cadarnhaol dros aros, un sy’n cwmpasu’r manteision i’n heconomi, ein democratiaeth a’n ffiniau. Felly, rwy’n annog yr Aelodau i bleidleisio dros ‘aros’ heddiw.