Hoffwn ddechrau drwy gydnabod cyflawniad enfawr tîm pêl-droed cenedlaethol Cymru yn cymryd rhan yn Ewro 2016 yn Ffrainc. Ac fel y mae pawb wedi dweud, dyma’r tro cyntaf ers 58 mlynedd i Gymru gyflawni hynny. Ac oedd, roedd y fuddugoliaeth 2-1 yn erbyn Slofacia yn eu gêm gyntaf yn drawiadol, ac ni allwn sôn am y gêm heb hefyd sôn am un chwaraewr, Joe Allen o Hwlffordd.

Ond mae llwyddiant Cymru mewn digwyddiadau chwaraeon dros y blynyddoedd diwethaf eisoes wedi ysbrydoli pobl ar draws y wlad yn wir i gymryd mwy o ran mewn chwaraeon. A derbynnir yn eang eisoes y gall digwyddiadau chwaraeon mawr fod â photensial i hybu cyfranogiad y cyhoedd mewn chwaraeon, a hefyd i gynyddu twristiaeth yn sgil hynny. Nid wyf yn mynd i redeg drwy’r rhestr o bethau y mae Cymru wedi bod yn ymwneud â hwy oherwydd gwnaeth Russell George hynny ar fy rhan. Ond mae angen i ni fanteisio ar y momentwm sydd wedi’i greu gan gyfranogiad Cymru yn Ewro 2016, a’i rhan yn cynnal ac yn cymryd rhan yn y digwyddiadau hynny a gafodd eu crybwyll yn flaenorol. A rhaid i ni annog rhagor eto o blant, pobl ifanc ac oedolion i gymryd rhan mewn chwaraeon ac i barhau i wneud ymarfer corff.

Rhaid i ni hefyd fedi’r manteision economaidd a’r budd i iechyd sy’n llifo’n naturiol o hynny. Ond rhaid i ni hefyd adael etifeddiaeth barhaus i’n hathletwyr elitaidd. Mae hynny, mewn unrhyw achos, yn llawer iawn i’w ofyn. Ond ers 2008, mae’n wir fod yr arolwg ar oedolion egnïol yn dangos bod 41 y cant o oedolion bellach yn cymryd rhan dair gwaith yr wythnos mewn rhyw fath o weithgaredd, a dim ond 29 y cant oedd y ffigur yn 2008. Mae hefyd yn wir fod gweithgaredd cynyddol, o’i briodoli i bobl ifanc, yn fwy byth.

Nid oes amheuaeth fod angen i ni wella’r nifer sy’n cymryd rhan mewn chwaraeon mewn rhai meysydd ac mae angen i ni edrych ar pam nad yw rhai o’r unigolion a’r grwpiau hyn o bobl yn cymryd rhan mewn chwaraeon mewn gwirionedd neu’n cael cyfle i gymryd rhan mewn chwaraeon gymaint ag y gallent. Serch hynny, rydym wedi cael gwelliannau ac mae rhai o’r gwelliannau hynny i’w priodoli’n rhannol i ymwneud Llywodraeth Lafur Cymru mewn ystod o waith sy’n hyrwyddo chwaraeon a gweithgarwch corfforol. Mae hynny wedi llwyddo i wella mynediad at gyfleoedd, mae wedi sicrhau bod addysg gorfforol yn diwallu anghenion ein plant a’n pobl ifanc ac mae hefyd wedi helpu i gefnogi chwaraeon cymunedol a gweithgarwch corfforol.

Ond rhan o’r darlun yn unig yw hynny. Rwy’n meddwl na allwn fynd drwy’r ddadl hon heddiw heb gydnabod cyfraniad aruthrol y llu o wirfoddolwyr—roedd Suzy Davies yn eu galw’n dacsis mam a dad—ond gwirfoddolwyr ydynt er hynny. Maent yn helpu i sicrhau bod yna nifer enfawr o 235,000 o wirfoddolwyr ledled Cymru. Mae’n wir fod 10 awr neu fwy bob mis yn cael eu treulio’n gwirfoddoli. Mae hwnnw’n gyfraniad enfawr ac yn un, rwy’n teimlo, sy’n deilwng i gael ei ddatgan yma heddiw. Pe baem yn rhoi pris ar y cyfraniad hwnnw, byddai’n £300 miliwn neu’n 15,000 o weithwyr amser llawn. Felly, mae hynny’n rhoi syniad o faint y cyfraniad hwnnw.

Gan symud ymlaen at y bylchau mewn chwaraeon. Rwy’n credu bod rhaid i ni dynnu sylw at y ffaith fod yna fwlch rhwng y rhywiau; mae lefelau ymhlith merched i’w gweld yn disgyn wrth iddynt droi’n oedolion ifanc. Mae’n wir fod yna fylchau, a soniwyd am rai ohonynt, lle nad yw plant tlotach, plant ac unigolion anabl hefyd yn cymryd rhan mor aml ag y gallent. Gan symud yn ôl at yr hyn a ddywedodd Dai ar y dechrau un, mae’n wir fod pobl sy’n cadw’n heini, yn cadw’n iach. Ac os ydynt yn cadw’n ffit ac yn iach, nid ydynt yn mynd i fod angen gofal. Nid ydynt yn mynd i fod yn ordew ac o ganlyniad nid ydynt yn mynd i gael rhai o’r clefydau sydd mor gyffredin ac mor anodd gwneud unrhyw beth yn eu cylch.