Wel, siaradais yn rhy fuan yn gynharach—rydym wedi clywed yr un corws o Jeremeiaid ag a glywsom dros y blynyddoedd; mae’r Prif Weinidog yn ail-ymladd cyllideb 1981 hyd yn oed. Mae’r Blaid Lafur yn gaeth i feddylfryd sy’n perthyn i’r gorffennol. Y rheswm pam oedd yn rhaid inni gael cyllideb 1981 oedd oherwydd gaeaf anniddig 1979, y tro diwethaf i Lafur ddifetha’r wlad ar raddfa fawr. Ond nid ydym yma i ail-ymladd brwydrau’r 1980au—rydym yma i ennill brwydrau’r 2010au. A chyda’r math o feddylfryd rydym wedi ei glywed ar y meinciau eraill heddiw, ni fyddwn byth yn ennill y frwydr honno, oherwydd, fel y dywedodd Mark Isherwood yn gywir wrth fy nilyn yn y ddadl ar y dechrau, os ydych yn mynd i werthu rhywbeth, os ydych yn mynd i werthu eiddo, mae’n rhaid i chi gredu ynddo ac mae’n rhaid i chi fynd allan a bod mor bositif ag y bo modd. Nid yw hynny byth yn mynd i ddigwydd gyda’r math o feddylfryd a glywn gan y Prif Weinidog, yn anffodus.

O ran gwneuthurwyr ceir yr Almaen a pha un a oes arnynt ofn na fydd cytundeb masnach yn cael ei drafod gyda Phrydain, maent yn dweud mai dyma’r flaenoriaeth uchaf i Lywodraeth yr Almaen yn eu barn hwy, ac mae’r syniad nad oes gan y bobl sy’n rhedeg Mercedes, Audi neu BMW ddylanwad ar Lywodraeth yr Almaen, ac nad oes gan Lywodraeth yr Almaen ddylanwad ar y Comisiwn Ewropeaidd yn nonsens llwyr ac yn bell iawn oddi wrth realiti.

Rydym wedi clywed llawer o gyfraniadau heddiw, gyda rhai ar ein hochr ni sydd wedi bod yn optimistaidd a chadarnhaol, ac eraill sy’n dal yn gaeth i feddylfryd negyddol. Dywedodd Jenny Rathbone ein bod yn cynnig atebion gor-syml. Nid oes neb yn cynnig ateb gor-syml. Mae unrhyw un sydd erioed wedi rhedeg busnes yn gwybod nad yw’r byd yn syml; mae’n newid o ddydd i ddydd. Y cyfan rwy’n ei ddweud yw bod yr heriau a’r risgiau o fod y tu allan i’r Undeb Ewropeaidd yn llawer llai na’r heriau a’r risgiau o aros ynddi, oherwydd mae’r UE yn brosiect sy’n methu ac mae ardal yr ewro yn drychineb llwyr. Mae Ewrop bellach yn hanner y maint a oedd o ran masnach o’i gymharu â gweddill y byd yn 1980—yr UE oedd i gyfrif am 30 y cant o fasnach y byd bryd hynny, a 15 y cant yn unig bellach. Mae dyfodol Cymru i’w benderfynu y tu allan i’r UE o ran masnach ryngwladol, ac mae’r rhyddid hwn, a roddwyd inni o ganlyniad i’r refferendwm, bellach yn rhoi’r offer a’r dulliau sydd eu hangen i roi hwb i economi Cymru yn y dyfodol yn ein dwylo ni. Sut y gall plaid genedlaetholaidd beidio â bod eisiau’r pŵer yn ei dwylo ei hun yma yng Nghymru neu yn y DU, nid ym Mrwsel—