Mewn ffordd annisgwyl i bawb ohonom ni, buaswn i’n meddwl, mae’r Cynulliad yma wedi dod i oed, yn gyfansoddiadol, yn gyfreithiol, ac ym mhob ffordd, gyda’r cwestiwn sydd ger ein bron ni heddiw. Rwyf yn meddwl ei bod yn arwyddocaol iawn bod Cwnsler Cyffredinol Cymru yma heddiw wedi llefaru’n gliriach nag y clywais i unrhyw swyddog o Lywodraeth y Deyrnas Unedig yn llefaru ar y mater yma yn San Steffan ddoe. Rwyf yn falch o hynny, oherwydd mae’n dangos bod gyda ni nid yn unig yr ymennydd unigol, ond hefyd y cryfder cyfansoddiadol i sefyll drosom ni ein hunain. Rwyf yn meddwl bod y cwestiynau y mae’r Cwnsler wedi’u gosod ger ein bron ni yn ei ddatganiad ysgrifenedig ddydd Gwener yn dderbyniol iawn, a hefyd heddiw, yn rhai y bydd yn rhaid inni eu dilyn i’w gefnogi fo drwy’r broses. Felly, rwyf yn croesawu ei fod o’n cymryd rhan yn y broses ac yn cytuno yn llwyr â’i ddadansoddiad o’r cwestiynau sydd ger ein bron ni.

Ond beth garwn i ofyn yn benodol iddo fo yw un cwestiwn arall: beth fyddai’r posibilrwydd i’r Cynulliad hwn gymryd pwerau yn y ddeddfwriaeth Ewropeaidd, a fyddai’n parhau mewn grym yma, pe byddai Senedd y Deyrnas Unedig yn ceisio eu dileu nhw? Hynny yw, beth fyddai’r posibiliadau i’r Alban a Chymru a Gogledd Iwerddon greu parhad o’r ddeddfwriaeth Ewropeaidd yn ei heffaith ar ddinasyddion, o fewn y meysydd datganoledig, yn y sefyllfa yr ydym ni ynddi ar hyn o bryd? Nid ydw i’n disgwyl iddo fo ateb y cwestiwn yna heddiw, ond rwyf yn gofyn iddo fo fyfyrio drosto fo.