Diolch yn fawr, Lywydd. Mae wedi bod yn ddadl eang a, hyd nes y pum munud olaf, yn ddadl a oedd yn werth gwrando arni. Rwy'n gobeithio y gwnewch faddau i imi, Lywydd, na allaf ymateb i bob Aelod yn bersonol, ond yr hyn yr wyf yn mynd i geisio ei wneud yw ymateb i'r hyn sydd wedi bod, yn fy marn i, yn themâu hanfodol y ddadl.

Gadewch i mi ddechrau gyda'r hyn sy’n ymddangos i mi, o leiaf yn bennaf, yn llinell derfyn sylfaenol sy'n rhedeg i lawr y Siambr hon. Ar y naill law, mae gennych Mark Reckless a Mark Isherwood sydd eisiau esbonio wrthym pam fod cyni yn angenrheidiol. Mae Mark Reckless wedi nodi, mewn ffordd rwy'n siŵr y mae’n gyfarwydd iawn â hi, yr achos neoryddfrydol dros y ffurf honno o economeg. Ar ochr arall y Siambr, mae gennych Mike Hedges, Huw Irranca-Davies ac Adam Price a oedd yn nodi siawns bod hwn yn bwynt sylfaenol o wleidyddiaeth-hyd yn oed os ydych yn credu yn yr achos neoryddfrydol ac y gallwch wneud achos dros hynny, mae yna ddewis bob amser mewn gwleidyddiaeth. Mae'r ddadl bod yn rhaid i ni dderbyn y dogmâu o gyni am nad oes dim byd arall ar gael i ni yn un y mae’n gwbl iawn i ni ei gwrthod, oherwydd bod y rhai ohonom nad ydynt yn derbyn y dogmâu hynny yn credu yn syml, fel y dywedodd Adam, na allwch dorri eich ffordd i adferiad. Nid oes llwybr economaidd i'r dyfodol os byddwch yn credu-