Byddwn yn dweud mai dyna un o’r rhesymau dros lwyddiant cymharol UKIP mewn gwirionedd—gwireddu hynny. Rwy’n meddwl ei fod yn sicr yn un o’r rhesymau pam mai Donald Trump fydd Arlywydd nesaf yr Unol Daleithiau—teimlad pobl sydd wedi cael eu gadael ar ôl yn sgil globaleiddio—ac nid yw hynny’n rhywbeth sy’n mynd i fod yn hawdd iawn ymdrin ag ef.

Ond rwyf eisiau canolbwyntio ar y cwestiwn hwn o’r hyn y mae caledi yn ei olygu a beth, felly, yw ein rhyddid i weithredu i godi refeniw treth i’w wario ar yr holl bethau da y byddem yn hoffi gwario arnynt. Y ffaith amdani yw bod y ddyled genedlaethol wedi dyblu yn y 13 mlynedd roedd Gordon Brown naill ai’n Ganghellor y Trysorlys neu’n Brif Weinidog, ond yn anffodus, dyblodd eto yn ystod y pum mlynedd roedd George Osborne yn Ganghellor y Trysorlys. O ddyled genedlaethol o £350 biliwn yn 1997, eleni mae’n £1.6 triliwn, ac yn awr mae hynny’n 85 y cant o’n cynnyrch domestig gros. Felly, gosododd y Canghellor blaenorol nod i fantoli’r gyllideb erbyn 2015, yna cafodd ei symud i 2020, ac mae’r Canghellor presennol bellach wedi troi ei gefn ar y targed hwnnw’n gyfan gwbl. Mae’r llog ar y ddyled sy’n cael ei dalu, hyd yn oed ar y cyfraddau llog presennol, yn £50 biliwn y flwyddyn. Dyna arian y gellid ei wario’n well ar y gwasanaeth iechyd neu unrhyw un o’r pethau da eraill y byddem yn hoffi gweld yr arian yn cael ei wario arnynt, ond os ydym yn parhau i fenthyca o dan yr argraff fod yna goeden arian fawr allan yno i ni allu casglu ei ffrwythau, yna mae gennyf ofn fod y llog ar y ddyled yn mynd i dyfu fel cyfran o wariant y Llywodraeth a bydd gwasgfa hyd yn oed yn fwy ar iechyd a gwasanaethau cymdeithasol.