Rwy'n credu ei fod yn gwestiwn hollol wahanol. Yr oll oedd y pwynt dan sylw ynglŷn â'r Bil awtistiaeth, a’r pwyntiau a godwyd heddiw gan Andrew R.T. Davies, er enghraifft, oedd pam cael Bil undeb llafur yn hytrach na Bil awtistiaeth. Mae hwnnw'n ddewis sydd wedi'i wneud. O ran yr hyn a ddywedodd Lee Waters— [Torri ar draws.] Nid wyf yn sôn am rinweddau'r penderfyniad hwnnw, dim ond gofyn cwestiwn am broses. O ran ymyriad gan Lee Waters mewn dadl gynharach am y Bil awtistiaeth, rwy’n credu bod hwn yn gynnig eithaf gwahanol, oherwydd mae hwn yn rhwymedigaeth i ymgynghori â'r bobl, nid dim ond penderfyniad sy'n cael ei wneud gennym ni fel Aelodau o'r Cynulliad hwn. Mae hwn yn newid cyfansoddiadol mawr, datganoli pwerau codi treth incwm. Addawyd i’r bobl, a chafodd hyn ei ymgorffori mewn deddfwriaeth, yr hawl i benderfynu drostynt eu hunain, yn hytrach na’n bod ni’n penderfynu ar eu rhan, pa un a ddylid bwrw ymlaen â hyn. Rwy’n credu bod cael gwared ar y ddarpariaeth honno yn ddiffyg cyfansoddiadol mor fawr fel ein bod yn mynd i wneud protest drwy bleidleisio yn erbyn y cynnig hwn heddiw. Wrth gwrs, rydym yn gwybod y caiff y cynnig ei basio, felly nid yw ein penderfyniad yn mynd i gael unrhyw effaith fawr ar y cyfansoddiad. Ond, serch hynny, rwy’n credu ei bod yn egwyddor bwysig y dylai gwleidyddion gadw eu haddewidion ac y dylid sicrhau eu bod yn cadw at eu gair, ac nid wyf wedi gweld rheswm yn cael ei gynnig am y penderfyniad hwn. Nid oes unrhyw un wedi gwneud achos cadarnhaol dros beidio â chaniatáu i'r bobl benderfynu ar y mater hwn—os oes, byddwn yn hapus i ildio nawr. [Torri ar draws.] Byddwn.