Diolch, Ysgrifennydd y Cabinet. Clywsom yn ystod y refferendwm fod cefnogwyr Brexit fel R.T. Davies a Neil Hamilton wedi gwneud addewid ar ôl addewid—[Torri ar draws.]—ie, a chi, Janet Finch-Saunders, digon teg; fe wnaethoch chi’r addewidion hynny hefyd. Credaf fod angen dweud bod yr addewidion hynny wedi’u gwneud i ffermwyr Cymru a phobl Cymru, addewidion na fyddent yn gweld toriad yn y swm o arian a ddaw i Gymru. Nawr, yn y Gymru wledig, mae hynny’n cyfateb i oddeutu €350 miliwn y flwyddyn. Mae un peth yn glir i mi: pa bynnag ffordd y byddwn yn gadael yr Undeb Ewropeaidd, yn galed neu’n feddal, byddwn yn gweld y polisi amaethyddol cyffredin yn dod i ben.

Yn hytrach na chroesi ein bysedd a gobeithio’r gorau o ran yr hyn a ddaw nesaf, a yw Ysgrifennydd y Cabinet yn credu bod angen i ni ddechrau canolbwyntio bellach ar ein heconomi wledig mewn gwirionedd, a bod angen i ni ddatblygu cynllun datblygu economaidd gwledig penodol i Gymru? Dylai hynny gynnwys pethau fel darparu’r seilwaith cywir, a hoffwn longyfarch Julie James ar y gwaith anhygoel a wnaed ar fand eang cyflym iawn yng nghefn gwlad Cymru, ond pethau eraill fel yr economi sylfaenol, yr angen i wella twristiaeth a’r angen i ychwanegu gwerth. Ond yn benodol, sut rydym yn mynd i ddarparu cynllun datblygu economaidd ar gyfer y Gymru wledig? Beth yw’r sbardunau? Pwy sy’n mynd i’w darparu? Oherwydd mae’r pwysau enfawr ar yr awdurdodau lleol yn golygu ei bod yn anodd tu hwnt iddynt gyflawni heb gymorth gan Lywodraeth Cymru.