Mae wedi ymddangos i mi erioed, Llywydd, y byddai gan ddarllenwyr Conrad fwy o grap ar arddulleg Saesneg na hynny. Fodd bynnag, dewch imi ddweud bod dwy thema fawr, rwy’n meddwl, wedi rhedeg drwy'r ddadl y prynhawn yma. Hoffwn ddweud rhywbeth yn fyr am y ddwy ohonynt.

Mae'r ddadl sylfaenol ar draws y Cynulliad yn seiliedig ar bolisi macro-economaidd. Ar un ochr i’r ddadl, rydym wedi clywed gan gyfres o siaradwyr darbwyllol—Hefin David, Mick Antoniw, Joyce Watson, Mike Hedges, Jane Hutt—pob un ohonyn nhw wedi’u lleoli rhwng y cynnig a nododd Steffan Lewis yn gynharach yn y ddadl am natur hunandrechol cyni. Ar yr ochr arall i’r ddadl, mae gennym ymagwedd ychydig yn fwy cynnil. Mae gennym ymagwedd Nick Ramsay, sef gresynu wrth reidrwydd cyni. Felly, mae'n ei ystyried yn anghenraid, ond mae'n gresynu hynny ac yna’n mynd ymlaen i roi cyfres o gyngor imi am fannau lle gallwn wario arian nad oes gennym o ganlyniad i Lywodraeth y DU. Mae gwir lais cyni yn llawer agosach at yr hyn a ddywedodd Mr Hamilton a’i adlais ar yr ochr arall i’r Siambr, Mark Reckless. Roedd ei ddynwarediad o ysbryd Marley wrth iddo gloncian ei ffordd ar draws y Siambr y prynhawn yma, roeddwn yn meddwl, yn rhyfeddol.