Gallai hynny fod yn ffactor. Ond gwn, er enghraifft, fel rhywun sydd â pherthnasau sydd wedi dioddef dementia, y buaswn yn arswydo pe bawn yn meddwl fy mod yn mynd i roi rhywun sy'n annwyl i mi mewn cartref gyda dosbarthiad sy'n dweud, 'Dyma gartref gofal sy'n gallu ymdrin mewn modd cyfannol a chyflawn ag unigolion sydd â dementia', a buaswn yn credu hynny, ac yn dweud, 'O gwych, mae'r un sy'n annwyl i mi mewn lle diogel'—nid yn ôl Arolygiaeth Gofal Cymru.

Aeth Gofal Cymdeithasol Cymru ymlaen i ddweud ei bod yn hanfodol fod cartrefi gofal yn cael eu staffio gan bobl sy'n meddu ar sgiliau digonol i ddarparu dull o ofalu ataliol sy'n sensitif i anghenion yr unigolyn. Rwy'n credu'n gryf na allwch ddweud, 'Mae argymhelliad 9 yn ddiangen', oherwydd mae rhai o'r cyrff gwarchod a roddwyd ar waith gennych i sicrhau ein bod yn gwneud y peth iawn yn dweud nad ydym yn gwneud y peth iawn. Yn sicr, eich dyletswydd absoliwt chi, Lywodraeth Cymru, yw mynd i'r afael â hynny a gwneud yn siŵr fod cartrefi gofal wedi eu hasesu'n briodol yn ôl y safonau cywir fel bod pobl yn gwybod lle y dylent allu teimlo'n ddiogel i roi pobl y maent yn eu caru.

Argymhellion eraill a dderbyniwyd mewn egwyddor yn unig—mae'r rhain yn peri dryswch hefyd. Mae gennyf rai, ond rwy'n mynd i sôn am argymhelliad 2.

Mae argymhelliad 2 o adroddiad y pwyllgor yn dweud ein bod yn bryderus nad yw pob bwrdd iechyd yn cydymffurfio'n llawn â'r canllawiau NICE sy'n cynghori yn erbyn defnyddio unrhyw feddyginiaeth wrthseicotig ar gyfer symptomau nad ydynt yn rhai gwybyddol ar gyfer ymddygiad heriol oherwydd dementia. Nawr, rydych yn dweud yn eich ymateb eich bod yn rhannu ein pryderon ynghylch y defnydd o feddyginiaethau gwrthseicotig. Rydych yn dweud hefyd, ac rwy'n dyfynnu:

'Fodd bynnag, nid mater hawdd yw penderfynu a yw meddyginiaeth yn cael ei rhagnodi yn unol â chanllawiau NICE.'

Wel, iawn, lleygwr wyf fi—pam nad yw'n fater hawdd? Proffesiwn yw hwn. Mae'n llawn o weithwyr proffesiynol. Rhaid iddynt ufuddhau i'r rheolau. Pam na allwn sicrhau bod unigolyn agored i niwed nad oes ganddo lais, nad yw'n cael ei glywed, rhywun sy'n cael ei gau mewn cartref gofal, heb eiriolwr, rhywun nad oes ganddo aelod o'r teulu i hyrwyddo ei achos, rhywun na fydd yn gallu dweud, 'A wyf i'n cael y pethau iawn?', sydd wedi colli'r llais hwnnw, neu rywun y mae ei lais mor wan fel nad ydym yn ei glywed—? Pam, o pam, nad yw'n bosibl i Lywodraeth Cymru a'r byrddau iechyd wybod a yw'r holl bobl hynny'n cael eu trin yn briodol yn ôl y canllawiau NICE a luniwyd gan yr holl arbenigwyr?

Ceir argymhellion eraill—rwy'n sylweddoli bod fy amser ar ben, Ddirprwy Lywydd—ond rwy'n poeni'n fawr, oherwydd rwy'n credu bod 'derbyn mewn egwyddor' yn golygu, 'Ni feddyliwyd amdano yma, nid ydym yn barod iawn i'w wneud, ond fe dwyllwn ni chi ychydig bach a dweud, "Iawn, fe edrychwn arno".' Ni allwn beidio ag edrych arno. Mae hwn yn adroddiad da iawn, ac mae'r bobl hyn yn haeddu peidio â chael meddyginiaeth amhriodol pan nad oes ei hangen arnynt.