Rai wythnosau yn ôl roeddwn yn gwylio rhaglen deledu. Rhaglen hanes naturiol am greaduriaid rhyfedd iawn sy'n byw yn yr Arctig, a bob hyn a hyn maen nhw'n mudo mewn niferoedd i wahanol leoedd, ac mae eu greddf ymfudo mor gryf fel eu bod yn aml yn syrthio oddi ar ymyl clogwyn yn credu bod yna rhyw lwybr iddyn nhw ei groesi—rhyw gof mae'n debyg sy'n mynd yn ôl i oes yr iâ. Maen nhw'n barod i neidio oddi ar y clogwyn yna waeth beth fo'r canlyniadau oherwydd maen nhw'n credu eu bod yn mynd i rywle gwell. Pa ddisgrifiad gwell y gallem ni ei roi i'r rhai sy'n cefnogi Brexit yn ddigyfaddawd na'r enw a roddwn ni ar y creaduriaid hyn, 'lemingiaid'?

Gadewch i ni ddweud eu bod yn gywir, a gadewch i ni ddweud nad yw disgyrchiant yn bodoli. Gadewch i ni ddweud mai mynd oddi ar ymyl y clogwyn yw'r ffordd orau ymlaen. Gadewch i ni ddweud wrth bobl, 'Wel, efallai na wyddom ni i ble'r ydym ni'n mynd, efallai nad ydym ni'n gweld ble'r ydym ni'n mynd, ond bydd yn well na lle'r ydym ni'n awr.' Ac i ble mae'r lemingiaid gwleidyddol wedi ein harwain? Wel, 29 Mawrth yw'r dyddiad a fydd yn ein gweld o bosib yn gadael yr Undeb Ewropeaidd heb gytundeb. Nid yw'n ddyddiad terfynol. Ni phleidleisio neb dros 29 Mawrth fel y dyddiad y byddwn yn gadael. Mae hynny'n ddyddiad sydd wedi'i bennu yn artiffisial gan Lywodraeth y DU ac y gellid ei ymestyn gan Lywodraeth y DU ac, yn wir, yr Undeb Ewropeaidd. Felly, nid yw'r dyddiad hwnnw o 29 Mawrth yn rhywbeth y pleidleisiodd pobl drosto. Gadewch i ni beidio â'i drin fel rhyw fath o efengyl, oherwydd dydy e' ddim.

Ac os edrychwn ni ar 2016, ni allaf gofio—[Torri ar draws.]. Wrth gwrs.