Diolch i chi, Lywydd. Rwy'n ddiolchgar i chi am adael imi siarad am funud neu ddwy. Y ffaith yw fy mod wedi bod yn Kurdistan fy hun. Arhosais yn Sulaymaniyah, arhosais yn Duhok a arhosais yn Diyarbakir. Rwyf wedi teithio drwy Kurdistan, sydd wedi'i rhannu'n bedair rhan, ac yn berchen yn rhannol i'r Iraniaid, yn rhannol i'r Syriaid, yn rhannol i Irac ac yn rhannol i Dwrci. Ar hyn o bryd, mae Abdullah Öcalan—[Torri ar draws.] Gadewch imi siarad fy ychydig eiriau, os gwelwch yn dda. Rhaid i chi fod yn ymwybodol o gefndir Kurdistan yn gyntaf. Maent oll yn Fwslimiaid. Euthum yno yng nghwmni un o fy ffrindiau Cwrdaidd ac nid oedd un o'r bwytai yn fodlon gweini arnaf oherwydd eu bod yn credu mai Arab oeddwn i, a phan gawsant wybod fy mod yn dod o Brydain, fe wnaethant edrych ar fy ôl yn dda iawn—cyfaill Cwrdaidd. Rwy'n gyfeillgar tu hwnt gyda'r bobl Gwrdaidd, euthum gyda hwy, a thair gwaith wedyn ac rwy'n gyfeillgar â Thyrciaid hefyd. Peidiwch â bychanu'r ffaith eu bod gyda'i gilydd. Maent yn byw yno ers canrifoedd.

Nawr, rydych yn gosod cynsail gwahanol iawn yma. Os bydd rhywun yn dod o unrhyw ran o'r byd ac yn dechrau mynd ar streic newyn—'Gwnewch hyn yn fy ngwlad neu fel arall rwy'n mynd i farw'—pa neges a roddwch i'r byd? Ceir llawer iawn o rannau eraill o'r byd sy'n cael yr un math—[Torri ar draws.] Arhoswch funud. Maent yn cael yr un problemau ac rydych chi'n rhoi llwybr i'r math hwn o beth—'Iawn, dewch i'r wlad hon; fe geisiwn ni eich helpu'. Mae honno'n broblem mewn gwirionedd i'r bobl hynny ddatrys eu problemau eu hunain gyda'u cymunedau eu hunain.

Os gwelwch yn dda, ie, roeddech eisiau gofyn rhywbeth.