Diolch yn fawr iawn. Hoffwn ddweud bod ein democratiaeth yn mynnu nifer o bethau. Yn sicr mae'n mynnu'r gonestrwydd a thryloywder a ddisgrifiodd Adam Price, ond mae hefyd yn mynnu parch at safbwyntiau pobl eraill, ac mae honno'n rhan sylfaenol ac yn un o egwyddorion ein democratiaeth. Mae hefyd yn cydnabod nad oes neb yn berchen ar ein democratiaeth; mae'n eiddo i bawb ohonom. Ond mae yna gydnabyddiaeth hefyd na ddaeth democratiaeth i ben ym mis Mehefin 2016, ac nid oes y fath beth â barn sefydlog y bobl. Ein lle ni yw dyfeisio ac ailddyfeisio ein sefydliadau a'n cyfansoddiad fel y penderfynwn ni ein hunain, a dyna pam rwy'n cefnogi pleidlais y bobl. Dyna pam rwy'n cefnogi rhoi'r gair olaf i'r bobl ar y cytundeb—pa gytundeb bynnag y doir iddo yn y diwedd—oherwydd ni allwn wrthdroi refferendwm yn y fan hon, ac ni ddylem geisio gwneud hynny, er bod y Ceidwadwyr wedi ceisio gwneud hynny, wrth gwrs, ar sawl achlysur, er mwyn gwrthdroi'r refferenda datganoli. Yr hyn sy'n rhaid inni ei wneud yw mynd yn ôl at y bobl.

Rhaid inni fynd yn ôl at y bobl a dadlau ein hachos. Rhaid inni fynd yn ôl at y bobl a dangos bod y pwyntiau a wnaeth David Rowlands wrth agor y ddadl hon yn wallus i raddau helaeth ac gyfan gwbl anghywir, fel ffeithiau, o ran eu sylwedd a'u dehongliad. Drwy wneud hynny, gobeithiaf y byddwn yn gwneud dau beth—ac rwyf am orffen ar y pwynt hwn, Lywydd. Byddwn yn sicr yn dechrau adfer dyngarwch yn y ddadl yng Nghymru a'r Deyrnas Unedig; byddwn yn sicr yn dechrau ailadeiladu ein democratiaeth ac ymddiriedaeth yn y sefydliadau y mae rhai pobl yn honni bod eisiau eu cryfhau. Ond fe wnawn fwy na hynny. Gobeithiaf y byddwn yn dechrau ailadeiladu cymdeithas y buaswn yn falch o'i galw'n gartref, cymdeithas lle bydd fy mab yn tyfu i fyny, nid yn pwyntio at bobl a sgrechian arnynt, nid yn eu bygwth oherwydd ein bod yn anghytuno â hwy—