Wel, a gaf fi ddiolch i Alun Davies am hynny? Ac mewn gwirionedd, ni chredaf fod fy safbwynt yn wahanol i'r un a nododd, gan y credaf innau hefyd fod yr egwyddor o geisio gweithio ar sail pedair gwlad ar draws y Deyrnas Unedig yn un bwysig, ond ni fyddai hynny'n golygu y byddwn yn barod i fabwysiadu polisïau yng Nghymru y gwyddys eu bod yn methu yn rhywle arall. Felly, nid oes a wnelo hyn ag ymlyniad slafaidd wrth yr egwyddor honno; mae a wnelo â’r lens yr hoffwn ei defnyddio—rwy’n awyddus i gael dull pedair gwlad o weithredu. Rwyf wedi bod yn gweithio’n galed yr wythnos hon gyda Llywodraethau eraill yn y Deyrnas Unedig i geisio sicrhau hynny. Ond mae'n—. Rydym wedi dweud bob amser, os oes angen inni wneud pethau'n wahanol yng Nghymru, am mai dyna'r peth iawn i'w wneud, dyna fyddwn ni'n ei wneud, ac mae honno'n egwyddor bwysig iawn hefyd.

Ac rydym yn parhau, Lywydd, i ddysgu gwersi o bedwar ban byd. Bob wythnos, rwy'n cael adroddiadau am ddatblygiadau, naill ai'n uniongyrchol drwy sgyrsiau y mae'r prif swyddog meddygol yn eu cael yn Sweden, yn yr Almaen a De Korea, er enghraifft, neu mewn ymchwil i lenyddiaeth a gyflawnir gennym yn Llywodraeth Cymru i olrhain yr hyn sy'n digwydd mewn rhannau o'r byd lle mae'r cyfyngiadau symud wedi’u codi eisoes, i weld beth sy'n gweithio, i weld beth nad yw'n ymddangos ei fod yn gweithio, ac i fwydo'r wybodaeth honno i'n ffordd o feddwl fel ein bod yn nodi'r mesurau sydd â'r gobaith mwyaf o lwyddo yn ein barn ni, ni waeth o ble yn y byd y daw'r dystiolaeth honno.