Wel, gallaf gytuno â rhywbeth y mae'r Aelod yn ei ddweud, oherwydd, wrth gwrs, mae'n gywir fod yn rhaid inni wneud llwyddiant o'r economi er mwyn gallu cael y gwasanaethau cyhoeddus rydym eu hangen. Felly, rwy'n cytuno â'r gosodiad cyffredinol iawn hwnnw ganddo.

Yr hyn na allaf gytuno ag ef yn ei gylch yw bod hyn yn golygu, cyhyd ag y gallwn amddiffyn y rhai mwyaf agored i niwed, y dylem fod yn barod i gymryd risgiau gydag iechyd pobl eraill. Oherwydd nid ydym yn sôn am ei iechyd ef na fy iechyd i, rydym yn sôn am iechyd pobl eraill—pobl eraill sydd â phlant, sydd â theuluoedd, a phobl nad ydynt yn barod i fynd ar hyd y llwybr hwnnw gydag ef.

Fe gymerwn y camau mwyaf gofalus ymlaen—y camau y credwn y byddant yn cael yr effaith orau am y risg lleiaf sy'n bosibl, oherwydd mae unrhyw gam y tu hwnt i gyfyngiadau symud yn risg, ond yn sicr, nid yw unrhyw ymagwedd ddi-hid tuag at risg, lle rydym yn rhoi pobl mewn perygl yn fwriadol, yn rhywbeth y byddwn yn barod i ymrwymo iddo.  

Wrth inni agor yr economi eto, a chytunaf fod yn rhaid inni allu gwneud hynny, mae angen inni ei wneud mewn ffyrdd sy'n dangos i'r bobl y byddwn yn gofyn iddynt fynd yn ôl i'r gwaith ein bod wedi ystyried y risgiau hynny, ein bod wedi lliniaru'r risgiau hynny, ein bod wedi cymryd pob cam rhesymol i'w cadw'n ddiogel yn y gweithle ac nad ydym am greu amodau lle bydd coronafeirws yn ffynnu ac yn ymledu fel tân gwyllt drwy'r boblogaeth gyfan, gan arwain at uchafbwyntiau enfawr unwaith eto yn nifer y derbyniadau i ysbytai, gan drechu gallu gofal critigol ac yn y blaen i ymdopi.  

Dyma lle rydych yn rhoi eich hun ar y sbectrwm risg, ac rwyf eisiau inni fod ar y rhan o'r sbectrwm sy'n dangos i bobl Cymru ein bod wedi gweld popeth a wnawn drwy'r lens iechyd cyhoeddus hwnnw, ac ni fyddwn yn gofyn i unrhyw un gymryd risg y gallem fod wedi'i osgoi.