Diolch am fy ngalw, heddiw. Nid oeddwn yn ei ddisgwyl, oherwydd roeddech chi'n ceisio cael pawb arall i mewn, ond mae hynny'n wych—diolch yn fawr iawn. Cefais fy nigalonni braidd gan ymateb y Prif Weinidog ddoe, a drodd yn ymosodiad personol arnaf, yn hytrach nag ateb cwestiwn syml—cwestiwn rhesymol—i ofyn iddo ddarparu'r dystiolaeth y seiliwyd y cyfyngiadau diweddaraf arni. Dyna yw ein gwaith ni. Rydym yn Aelodau o'r gwrthbleidiau. Rydym mewn democratiaeth, a'n gwaith ni yw craffu ar y Llywodraeth a'i dwyn i gyfrif. Dyna roeddwn yn ei wneud. Nid wyf yn deall pam y byddech yn gwylltio ynglŷn â hynny mewn pandemig cenedlaethol, pan fo'n fwy hanfodol nag erioed ein bod yn dwyn y Llywodraeth i gyfrif a thrafod y cyfyngiadau hyn sy'n dod yn weithredol a sicrhau mai dyma'r cyfyngiadau gorau posibl i gael yr effaith fwyaf bosibl.

Roedd Nick Ramsay yn llygad ei le'n gynharach; mae angen inni fynd â'r cyhoedd gyda ni. Mae'n wirioneddol hanfodol. Ond drwy wneud cyfyngiadau heb eu cefnogi gan dystiolaeth, nid ydym yn mynd i fynd â'r cyhoedd gyda ni. Nid ydym yn mynd â'r cyhoedd gyda ni, ac mae hynny'n beryglus, oherwydd bydd pobl yn parhau i yfed mewn niferoedd mawr yn eu tai, efallai, ac rydych yn ei weld ar y cyfryngau cymdeithasol. Rwy'n ei weld ar y cyfryngau cymdeithasol; rwy'n siŵr fod pawb arall wedi'i weld. Dyma'r math o beth sy'n digwydd. Dyma sy'n gyfrifol am rywfaint o'r cynnydd yn y niferoedd o bosibl. Pwy â ŵyr? Rydym eto i weld y dystiolaeth sy'n dangos a yw'r cyfyngiadau diweddaraf hyn yn gweithio ai peidio, a'r effaith.

Ond mae'n rhaid cael rhyw fath o wiriad i weld a yw'r cyfyngiadau hyn yn gweithio. Maent mor niweidiol i'n busnesau, sydd wedi gweithio mor galed i wneud eu busnesau'n ddiogel i bawb ddod i fwynhau pryd o fwyd a gwydraid neu ddau o win. Pam cosbi'r lluoedd oherwydd yr ychydig bobl sy'n diystyru'r rheolau? Nid dyma'r ffordd o fynd ati, yn fy marn i. Nid wyf yn credu bod y cyfyngiadau hyn yn gwneud synnwyr. Gofynnaf i'r Gweinidog a'r Prif Weinidog edrych eto ar y cyfyngiadau hyn, a naill ai eu cyfiawnhau drwy roi tystiolaeth gadarn, a chael cefnogaeth y cyhoedd a'r busnesau, neu efallai feddwl am eu newid, a meddwl eto, a meddwl beth sydd orau i'n gwlad.

Rydym i gyd yn pryderu'n fawr wrth gwrs am y niferoedd cynyddol ledled fy rhanbarth yn ne-ddwyrain Cymru, ledled Cymru gyfan, ledled y DU. Mae'n gyfnod pryderus iawn, ac mae'r brechiadau'n dod, ond rhaid inni barhau i ledaenu'r neges fod angen i bobl gadw'n ddiogel, golchi dwylo, cadw pellter, gwisgo masgiau, a'r math hwnnw o beth, ond ar wahân i hynny, mae'n rhaid i'r cyfyngiadau fod yn rhesymol. Mae'n Nadolig. Mae pobl eisiau gweld ei gilydd. Wrth gwrs eu bod, ac rwy'n gwybod bod pobl eisiau cyfarfod a chael cwtsh, a hyn a'r llall, ond maent yn deall, ac rwy'n siŵr fod y rhan fwyaf o bobl yn deall, na allant wneud hynny. Maent yn gwybod nad mynd yn wirion ac yfed llawer o alcohol yw'r ffordd ymlaen. Bydd rhai pobl bob amser yn diystyru'r rheolau, ond nid yw'r mwyafrif yn gwneud hynny a'n busnesau, ar adeg cyn y Nadolig pan allant wneud rhywfaint o'r arian yn ôl, fel y dywedwyd eisoes, ar adeg o'r flwyddyn sy'n adeg dda o'r flwyddyn iddynt—. Nid wyf yn gweld pam fod angen cosbi'r busnes lletygarwch fel hyn, ac rwy'n defnyddio'r gair 'cosbi'—nid wyf yn credu eich bod yn bwriadu eu cosbi, fel y dywedodd Suzy, ond rydych yn eu cosbi ac nid ydynt wedi gwneud dim byd heblaw cadw at y rheolau a gwneud popeth yn wych yn fy marn i, gan roi llawer iawn o arian, amser ac ymdrech i geisio achub eu busnesau.

Felly, os gwelwch yn dda, rwy'n gofyn i chi unwaith eto: Weinidog, a wnewch chi ddarparu'r dystiolaeth gadarn pam oedd yr union gyfyngiadau hyn mor angenrheidiol? Diolch.