Bydd yr Aelod yn gwybod fy mod i wedi dadlau yn y lle hwn drwy gydol y cyfnod diwethaf fod angen i'r Llywodraeth ddangos y dystiolaeth ar gyfer ei chynigion, a bod yn rhaid iddi wneud hynny bob tro. Fe wnes i ddadlau fis yn ôl, a byddaf yn dadlau heddiw, fy mod i'n credu bod y cynnig hwn yn gymesur, i'r dystiolaeth sydd ar gael ac i natur y bygythiad yr ydym yn ei wynebu, y mae'n ceisio ei oresgyn. Ac felly mae'n ddefnydd cymesur o gyfrifoldebau'r Llywodraeth ac mae modd ei gefnogi gan Aelodau, byddwn i'n dadlau, ar bob ochr i'r Siambr.

Ac mae hyn yn dod â ni'n ôl at yr hanfodion, gan fod y ddadl yr ydym yn ei chael yma yn ymwneud â rhyddid personol yn hytrach na hawliau llywodraeth. Ac, wrth ddyfynnu John Stuart Mill fis yn ôl, ceisiais ddadlau yn glir iawn y gall y llywodraeth osod y cyfyngiadau hyn dim ond pan all y llywodraeth ddangos ei bod yn gwneud hynny i atal niwed i eraill. Mae'r Llywodraeth wedi gwneud hynny, ac rwy'n credu ei bod yn ddyletswydd ar bob un ohonom i gydnabod hynny. [Torri ar draws.] Fe wnaf ildio mewn munud, ond hoffwn i gyflwyno fy achos yma. Gan nad yw rhyddid i rai, oni bai ei fod yn rhyddid i bawb, yn rhyddid i neb. Mae rhyddid yn rhywbeth sydd naill ai'n bodoli'n deg, yn gyfartal, i bawb mewn cymdeithas, neu nid yw'n bodoli yn y gymdeithas honno. Ni ddylai eich rhyddid chi i wylio'r rygbi ddydd Sadwrn, fy rhyddid i i wylio'r rygbi ddydd Sadwrn fod yn wahanol o gwbl i ryddid neb arall i wneud hynny hefyd. Ac mae trwy greu'r ymdeimlad o ddiogelwch a chreu'r ymdeimlad o bwrpas ac amddiffyniad i bobl sy'n golygu y gall pawb fwynhau'r gêm a wnaethom ni ddydd Sadwrn. A'r undod cymdeithasol hwnnw sydd efallai yn anodd i'r Ceidwadwyr ei ddeall. Fe wnaf ildio.