Hoffwn ddiolch i Rhianon am roi munud o'i hamser i mi yn y ddadl bwysig hon heno. Cefais fy atgoffa o rym cerddoriaeth yn ystod cyngerdd a swper i ddathlu 50 mlynedd ers ffurfio band tref Abertyleri ychydig wythnosau yn ôl. Roedd y cyngerdd yn wych ac roedd llawer o bobl yn eu dagrau. Yn y cinio wedyn clywyd llawer yn tystio'n bwerus i'r modd roedd y band wedi dod â cherddoriaeth i fywydau pobl ac wedi rhoi cyfleoedd iddynt na fyddent wedi'u cael fel arall. Rwy'n falch o ddweud bod y dyfodol yn edrych yn addawol i'r band gan eu bod wedi sicrhau grant yn ddiweddar i gyflwyno rhaglen gerddoriaeth allgymorth i ysgolion lleol.

Ar ôl y noson wych honno, bûm yn myfyrio ar y ffordd y mae cerddoriaeth wedi effeithio ar fy mywyd. Roeddwn i'n ddigon ffodus i gael dysgu'r ffidil yn yr ysgol. Er nad oeddwn yn gwneud llawer o ymarfer, roedd yn wych gallu gwneud hynny. Ond dechreuodd fy nghariad gydol oes at gerddoriaeth gorawl gyda chorau ysgol, gan symud ymlaen at gorau cymysg, gan gynnwys Côr Rhuthun, Côr Godre'r Garth a Chôr CF1. Y camaraderie, y ddisgyblaeth a'r llawenydd—mae hyn wedi fy ngalluogi i deithio i bob cwr o'r byd i ganu mewn adeiladau gwych a chystadlu mewn cystadlaethau rhyngwladol. Rwyf hyd yn oed wedi rhannu llwyfan gyda Take That yn Stadiwm y Mileniwm.

Mae cerddoriaeth bob amser wedi bod yn hygyrch i mi wrth i mi dyfu i fyny. Dylai bob amser fod yn hygyrch i blant o bob cefndir, ni waeth beth fo'u cefndir teuluol neu eu hincwm. Dyna'r neges rwyf am ei chyflwyno yn ystod y ddadl fer heno. Diolch yn fawr, Rhianon, ac rwy'n ei hannog yn ei hymdrechion i'r perwyl hwn. Diolch yn fawr.