Diolch. Fel y gŵyr y Gweinidog, mae mentrau cymdeithasol ar raddfa fach yn fodel busnes sy'n ei chael hi'n anodd cael troedle yn y farchnad, gyda chyllid yn her fwyaf o bell ffordd, yn enwedig cyfalaf dechrau busnes. Gan mai unigolion yw'r rhan fwyaf o entrepreneuriaid cymdeithasol, daw'r rhan fwyaf o'u cyllid o'u cynilion yn hytrach na mathau traddodiadol o ariannu, megis benthyciadau banc.

Er bod rhai pobl yn barod i dalu mwy am nwyddau a gwasanaethau sy'n dod o fenter gymdeithasol, mae llawer o ddefnyddwyr—yn enwedig rhai sydd ymhlith y tlotaf mewn cymdeithas—yn sensitif i brisiau, a byddant yn ceisio prynu am y pris mwyaf cystadleuol. Y broblem y mae hyn yn ei chreu i fentrau cymdeithasol yw ei fod yn cyfyngu ar eu gallu i ehangu, gan nad yw eu model busnes bob amser yn ddigon proffidiol i gael mynediad at yr arian angenrheidiol.

Yng nghymunedau'r Cymoedd, mae gennym wrthgyferbyniad, yn yr ystyr mai dyma'r cymunedau sydd fwyaf tebygol o elwa ar fentrau cymdeithasol, ac eto hwy yw'r lleiaf tebygol o allu fforddio talu mwy am nwyddau a gwasanaethau. Gyda hyn mewn golwg, Weinidog, pa asesiad y mae'r Llywodraeth wedi'i wneud o'r cymorth ariannol hirdymor sydd ei angen ar fentrau cymdeithasol yng Nghymru i allu ehangu o fod yn fentrau bach a chanolig? Diolch.