Diolch, Lywydd. Yn gyntaf, gaf i gydymdeimlo, o'r blaid ac o bawb ohonom ni, dwi'n siŵr, efo Llinos a'r teulu? Sioc fawr i ni i gyd—yma ac yn nheulu'r Democratiaid Rhyddfrydol. Roedd Aled yn un o'r bobl fwyaf caredig, gweithgar a chyfeillgar i fi ac i eraill hefyd. Fe wnaeth Aled gyfraniad aruthrol i fywyd gwleidyddol Cymru ac i'r cymunedau y bu'n eu gwasanaethu. Fel stic o roc, roedd Rhosllannerchrugog trwy Aled. A thra'n bod ni i gyd yn gyfarwydd â gyrfa wleidyddol Aled—yn gwasanaethu ward Ponciau, yn faer, ac yn arweinydd cyngor Wrecsam, neu fel Aelod o'r Senedd dros Ogledd Cymru—cymuned Rhosllannerchrugog, a theulu Aled, a ddaeth yn gyntaf bob amser.

Roedd Aled yn awyddus, fel cynghorydd ac fel Aelod o'r Cynulliad—fel yr oedd o ar yr amser—i wneud y pethau bychain ar gyfer ei gymuned, trwy osod paneli solar ar stad dai yn Llai, buddsoddi mewn isadeiledd trafnidiaeth gyhoeddus a iechyd y gymuned, neu trwy fuddsoddi yn ysgolion Wrecsam. A dwi'n gwybod gymaint o anrhydedd iddo oedd medru gweithredu dros yr iaith fel Comisiynydd y Gymraeg, ac i sicrhau bod pob plentyn yng Nghymru yn cael y fraint o addysg cyfrwng Cymraeg. Fel rhywun o Wrecsam, dwi'n gwybod nad ydy Wrecsam, fel arfer, ddim o reidrwydd yn ardal ble mae'r iaith yn ffynnu. A dyna beth oedd mor arbennig—bod Aled yn gomisiynydd yr iaith: boi o Wrecsam a oedd wedi gwasanaethu ei gymuned, ei wlad, a'i iaith ag urddas, yn esiampl i bob un ohonom. Diolch, Aled.