Ond mae sylwadau annymunol yn ddiweddar wedi ceisio ail-greu rhaniadau ynghylch y Gymraeg. Mae Jeremy Bowen, Jonathan Meades ac eraill wedi cael eu beirniadu'n briodol, ond gallai hyn, yn eironig, fod yn gyfle, oherwydd gallai cynlluniau'r Llywodraeth gyda 'Cymraeg 2050' ganolbwyntio nid yn unig ar gynyddu nifer y bobl sy'n siarad Cymraeg, er mor hanfodol yw hynny, ond gallent ganolbwyntio hefyd ar greu amodau ffafriol. Rhaid mai rhan o hyn yw cynyddu'r ymdeimlad o berchnogaeth y mae'r di-Gymraeg yn ei deimlo ar yr iaith sy'n cyfoethogi pob un ohonom mewn cymdeithas. Mae rhai o'r ymgyrchwyr mwyaf brwd y gwn amdanynt dros addysg Gymraeg yn bobl a gafodd eu hamddifadu o'r cyfle i ddysgu Cymraeg pan oeddent yn ifanc. Felly, Weinidog, sut y credwch chi y gall cynlluniau a thargedau'r Llywodraeth weithio ar y cyd â'r angen i gynyddu'r lefel hon o gefnogaeth i'r Gymraeg ymhlith y rhai na allant ei siarad? Sut y gallwn sicrhau bod pawb sy'n byw yng Nghymru a phawb sy'n teimlo'r ymdeimlad hwn o berthyn i Gymru—eu bod yn teimlo bod yr iaith, hefyd, yn perthyn iddynt hwy a bod ganddynt ran i'w chwarae yn ei stori?