Yn lle hynny, rydym fel Oliver Twist, onid ydym ni, yn ysgwyd, yn mynd gyda'n powlen gardota yn gobeithio am ryw friwsionyn. Wel, dylem ni ddim mynd ar gardod ar Lywodraeth arall i sicrhau bod gŵyl ein nawddsant yn ŵyl y banc. Hyfryd oedd clywed Tom Giffard yn siarad Cymraeg ar Radio Cymru ddoe, hyfryd clywed ti'n siarad Cymraeg heddiw—dal ati, gyfaill, gwna fe eto—ond roeddwn i'n gresynu dy fod wedyn wedi dweud ar Radio Cymru y dylid symud un o wyliau banc mis Mai ar gyfer 1 Mawrth. Wel, mwy o wyliau banc sydd eu hangen arnom, Tom, nid cadw'r status quo; creu cyfartaledd gyda'n cyfeillion yn yr Alban a Gogledd Iwerddon, gydag 11 yn yr Alban, 10 yng Ngogledd Iwerddon ond dim ond wyth yng Nghymru a Lloegr. Pam? Dydy hynny ddim yn gwneud dim synnwyr.

Dwi'n credu y gall Llywodraeth Cymru ddilyn yn ôl traed Cyngor Gwynedd a chreu gŵyl y banc de facto yma yng Nghymru. Mae arweiniad Cyngor Gwynedd wedi arwain at y parc cenedlaethol yn Eryri, Cyngor Tref Aberystwyth a nifer o fudiadau'r trydydd sector yn rhoi gŵyl y banc i'w gweithwyr.

Gadewch imi ddweud: mae llawer wedi newid ers y ddadl ar ŵyl y banc yn y flwyddyn 2000, yn gyfansoddiadol ond hefyd, wrth reswm, i ni yn bersonol—cyfnodau llon a chyfnodau lleddf; cyfnodau o ennill ac o golli. Wedi’r cyfan, mae 22 o flynyddoedd yn gyfnod hir. Yn y cyfnod yna, mae fy nhad i—.