Diolch yn fawr, Jane Dodds. Ac mae hon yn agwedd arall yr ydych chi wedi ei dwyn i sylw'r Siambr eto heddiw—Siambr heddiw. Mae'n bwysig iawn ein bod ni—. Rwy'n hapus iawn i ysgrifennu'r llythyr hwnnw heddiw, ac, mewn gwirionedd, rwy'n credu ei bod yn llythyr y byddem ni i gyd yn dymuno ei rannu ar draws y Siambr hon, ac wrth i ni gyfarfod heno, menywod yn cyfarfod heno, rwy'n credu y gallwn ni gytuno, mae'n debyg, ar rai pethau yr hoffem ni gytuno arnyn nhw a'u datblygu. Ond yn sicr fe wnaf i ymrwymo fy hun yn awr i ysgrifennu'r llythyr hwnnw. Gan ein bod yn gwybod ar y ffiniau ac yn y gwledydd lle mae pobl yn cael eu croesawu—yn enwedig menywod a phlant—eu bod nhw'n cael y croeso mwyaf rhyfeddol yn y gwledydd hynny sydd ar y ffin ag Wcráin. Rydym yn gwybod bod Gwlad Pwyl, Hwngari, Belarws—nid Belarws—Gwlad Pwyl, Hwngari, Moldova, maen nhw i gyd hefyd yn rhoi cymaint o groeso, a hefyd yn gofalu am, ac yn gwarchod cymaint o fenywod a merched a theuluoedd sy'n ffoi. Ond mae angen i ni edrych ar hyn. Yn anffodus, mae angen mynd i'r afael â'r masnachu pobl—mae'r elusennau sydd yno wedi tynnu sylw at hyn—mae angen mynd i'r afael â hyn. Diolch yn fawr, Jane.