Mae gwasanaeth digidol yn cynnig cymaint o botensial, onid yw, o ran gwella bywydau pobl, cryfhau'r cysylltiadau rhwng pobl a phobl a gwasanaethau, a helpu busnesau i addasu, ond gall moderneiddio fel hyn hefyd olygu bod rhai pobl yn cael eu gadael ymhellach ac ymhellach ar ôl. Rwy'n gwybod mai un o'r prif ffactorau sy'n sbarduno'r strategaeth yw lleihau anghydraddoldeb—mae hynny eisoes yn cynnig yr hyn yr oedd Paul Davies yn ei ofyn—a gwyddom ni fod argaeledd band eang cyflym iawn a gwasanaethau symudol yng Nghymru, fel yr ydych chi eisoes newydd gydnabod, yn is na chyfartaledd y DU; ni all bron i 8,000 o safleoedd yng Nghymru gael gwasanaeth band eang boddhaol na chael gwasanaeth 4G dan do. Mae Ofcom wedi darganfod bod gormod o bobl nad ydynt yn ymwybodol o'r dewisiadau ar gyfer cysylltedd a allai fod ar gael iddyn nhw. Felly, a allwch chi amlinellu, os gwelwch yn dda, sut yr hoffech chi godi ymwybyddiaeth pobl o'r gwasanaethau sydd ar gael iddyn nhw, ond nad ydyn nhw, am ba reswm bynnag, yn eu defnyddio?

A allwch chi hefyd, os gwelwch yn dda, egluro sut y mae'r Llywodraeth yn cefnogi—mae hyn eisoes wedi codi yn yr hyn yr ydych chi wedi bod yn sôn amdano gyda Paul—pobl a allai fod yn fwy ymylol am lawer o resymau gwahanol dros ennill y sgiliau digidol hyn? Unwaith eto, gwn i fod hyn yn rhywbeth sydd eisoes wedi'i drafod yn gynharach. Rwy'n meddwl nid yn unig am gymunedau penodol—pobl hŷn, pobl ag anableddau, pobl nad oes ganddyn nhw hyder i ddefnyddio'r gwasanaethau ar-lein—oherwydd mae'n ymddangos bod y ddeuoliaeth hon bron yn wrthnysig y bydd pobl sy'n byw eu bywydau wedi'u hamgylchynu gan y posibiliadau hyn. Nid ydym ni'n sôn efallai am y bobl sy'n byw mewn ardaloedd gwledig lle mae'r posibiliadau wir y tu hwnt i'w cyrraedd, ond pobl a fyddai'n gallu manteisio ar dalu am bethau ar-lein, prynu tocynnau ar-lein, cadarnhau amseroedd bysiau ar-lein, gwneud bancio ar-lein, yr holl bethau gwahanol hyn, ond, am gyfuniad o wahanol resymau, nid ydyn nhw'n manteisio ar y cynnig hwnnw, ac felly mae'r gymuned o'u cwmpas yn cael mwy a mwy o gysylltiad, ond maen nhw, yn y canol, yn ymgysylltu yn llai ac yn llai. Rwy'n gwybod ei fod wir yn benbleth, ond, wrth i bethau fynd yn eu blaenau fwy a mwy, sut y byddech chi'n meddwl y gallwn ni sicrhau, i'r bobl sy'n cael eu gadael ar ôl, nad yw'r bwlch hwnnw'n mynd yn fwy byth?

Gweinidog, hoffwn i glywed eich barn hefyd am sut y byddai modd cryfhau'r rhyng-gysylltiad rhwng cymunedau yng Nghymru hefyd drwy hyn. Mae rhaniad digidol diamheuol rhwng cymunedau a Chaerdydd. Mewn dinasoedd eraill, rwy'n credu bod rhywbeth yn debyg i 93 y cant o ddarpariaeth llais ffôn symudol, ac mae hynny'n cymharu â dim ond 52 y cant mewn rhai ardaloedd gwledig. A ydych chi'n cytuno na ddylai mynediad i seilwaith digidol fod yn foethusrwydd, dylai fod yn anghenraid mewn bywyd modern? Rwy'n cytuno'n llwyr â'r hyn yr oeddech chi'n ei arddel o ran sut yr ydych chi'n ystyried y dylai safbwynt y wladwriaeth fod o ran cysylltu pobl yn ddigidol, fel y gwnawn ni gyda'r gwasanaeth post, oherwydd, fel yr hyn yr oeddwn i'n tynnu sylw ato o ran unigolion, mae'r un peth yn wir am gymunedau hefyd. Sut y mae modd defnyddio'r strategaeth i sicrhau bod y bwlch hwn yn mynd yn llai nid yn ehangach? 

Yn olaf, hoffwn i wybod mwy am sut y byddai modd defnyddio'r strategaeth hon fel offeryn i ymdrin ag unigrwydd ac ynysigrwydd, gan ddatblygu'r hyn sydd eisoes wedi'i ddweud. Mae cynifer o astudiaethau wedi dangos y gall unigrwydd arwain at drallod, straen emosiynol, ond hefyd salwch corfforol, fel clefyd y galon a gordewdra a phwysedd gwaed uchel. Mae cysylltedd digidol nid yn unig yn helpu pobl i gysylltu â gwasanaethau, fel gwasanaethau iechyd, wrth gwrs, ond hefyd â rhwydweithiau cymorth. Felly, sut y gallwn ni sicrhau y bydd y bobl sydd ei angen fwyaf yn gallu elwa ar yr hyn sydd ar gael?