Cadeiriodd Sioned y grŵp hwnnw y bore yma, y grŵp trawsbleidiol ar hawliau dynol. Roedd yn ddiddorol iawn, mewn gwirionedd, gwrando ar y drafodaeth. A'r pwyntiau yr wyf i eisiau eu gwneud—fel arfer rwy'n ychydig yn bwyllog, Llywydd, wrth wneud y pwyntiau hyn, oherwydd fel arfer rwy'n sefyll fel Cadeirydd y Pwyllgor Deddfwriaeth, Cyfiawnder a'r Cyfansoddiad, ac rwy'n sych iawn, ac ati. Rwyf am geisio bod yr un mor bwyllog heddiw, ond ni wnes i ei chael yn anodd, mae'n rhaid i mi ddweud, i ddod o hyd i ddeunydd a oedd yn gyffredinol yn gwrthwynebu rhai o'r newidiadau cronnol yr ydym ni'n eu gweld nawr yn cael eu rhoi ger ein bron, y mae rhai ohonyn nhw eisoes wedi mynd drwodd. Ac rwy'n mynd yn ôl at yr egwyddor honno rwy'n credu ein bod ni i gyd yn credu ynddi yn y bôn, fod hawliau dynol yn gyffredinol. Os felly, ni all yr un ohonom ni ddadlau y dylen nhw wahaniaethu rhwng gwahanol grwpiau neu wahanol unigolion. Ni allwn wneud hynny; mae hynny'n sylfaenol.

Ond hefyd, mae hawliau dynol yn rhoi pŵer yn nwylo'r rhai sydd fel arall yn ddi-rym. Dyna'r cyfan mae'n ei olygu, a dyna pam mae'r Llywodraeth yn ofnus iawn ohonyn nhw, ac felly dylen nhw fod hefyd, oherwydd yr hyn mae hawliau dynol yn ei wneud yw eu bod yn rhoi Mick Antoniw, Jane Hutt ac eraill, a'r rheini yn Llywodraeth y DU ac yn Senedd Ewrop—mae'n eu rhoi ar rybudd bod y dinesydd, gall yr unigolyn, y rhai amddifad, y rhai difreintiedig, yr unigolion a'r grwpiau a'r sefydliadau di-rym, y grwpiau lleiafrifol, yn gallu dod â phwysau'r gyfraith ar eu hochr a herio Llywodraethau yn genedlaethol ac yn rhyngwladol hefyd.