Diolch, Dirprwy Lywydd, ac rwy'n falch iawn o gael cyfle i siarad am y datganiad heddiw, ac rwy'n ei groesawu'n fawr. Os ydym ni am edrych ar—ac mae'r cynllun hwn yn—rhoi terfyn ar hiliaeth sefydliadol a hiliaeth systemig, yna mae'n amlwg bod yn rhaid i ni fynd i'r afael â'r sefydliadau hynny lle yr ydym yn canfod yr achosion. Wrth gwrs, bydd hynny mewn addysg a bydd ym maes iechyd hefyd. Rydym wedi gweld yr anghydraddoldeb o fewn y system iechyd menywod a gyflwynwyd o dan COVID, sydd eisoes wedi'i grybwyll nawr.

Ac mae'n rhaid i ni edrych ar chwaraeon. Gwyddom i gyd, o ran pêl-droed, fod chwaraewyr du, Asiaidd a lleiafrifoedd ethnig yn arwyr pan fyddant yn sgorio, ond pan fyddant yn methu cic gosb neu rywbeth, mae'r cam-drin hiliol y maen nhw yn ei ddioddef wedyn yn warthus. Felly, rhaid i ni edrych ar y pethau cadarnhaol a'r cyfraniad a wneir. Rhaid i ni newid y naratif a rhaid i ni, yn ddi-os, symud ymlaen gyda hynny ar bob lefel. Rhaid i ni newid meddyliau, yn fy marn i, drwy newid y naratif, ac mae'r naratif yn rhy aml o lawer, yn un o fod yn negyddol yn hytrach na bod yn gadarnhaol. Felly, rwy'n croesawu hwn yn fawr.

Caf fy atgoffa yma heddiw ein bod yn siarad am, 'Fi, chi, arall'; mae angen i ni ddechrau siarad—