Diolch i Peter Fox am y pwyntiau yna, Llywydd. Mae'n iawn iddo ddweud mai Deddf i Loegr yn unig yw'r Ddeddf a basiwyd gan Senedd y DU. Yr hyn sydd ei angen yw i awdurdodau cyhoeddus ystyried canllawiau—canllawiau nad ydyn nhw wedi'u cyhoeddi hyd yma. Ond wrth gwrs—rwy'n sicr yn rhoi'r ymrwymiad hwn iddo—pan gyhoeddir y canllawiau, byddwn yn edrych i weld a oes unrhyw beth y gallwn ni ei ddefnyddio yma yng Nghymru. Y rheswm y daethom i'r casgliad, yn y trafodaethau hynny gyda Llywodraeth y DU, nad oedd achos dros gynnwys Cymru yn y Bil hwnnw oedd oherwydd bod Deddf y Gwasanaeth Iechyd Gwladol (Cymru) 2006, Deddf Gwasanaethau Cymdeithasol a Llesiant (Cymru) 2014 a Deddf Anghenion Dysgu Ychwanegol a'r Tribiwnlys Addysg (Cymru) 2018 eisoes yn ei gwneud yn ofynnol i gyrff cyhoeddus yng Nghymru wneud yr hyn y mae angen i Ddeddf y DU ei wneud yn Lloegr erbyn hyn. Ac mae'r cynllun anabledd dysgu, a gyflwynwyd gan fy nghyd-Aelod Julie Morgan yma mewn datganiad llafar ar lawr y Senedd ar 24 Mai, yn cynnwys addysg a chyflogaeth fel un o'i chwe thema graidd.

A yw hynny'n golygu nad oes mwy i'w wneud? Wrth gwrs nad ydi e, ac rwy'n llwyr gydnabod y pwynt a wnaeth Peter Fox am yr anawsterau parhaus y mae pobl ifanc â syndrom Down yn eu hwynebu. Byddaf yn trafod gyda fy nghyd-Aelod a fyddai cyfarfod o'r math a ddisgrifiwch yn werth chweil. Rwyf i fy hun wedi cyfarfod yn rheolaidd iawn â sefydliadau sy'n cynrychioli pobl ag anableddau dysgu, ac, fel Llywodraeth, ein hymrwymiad i sicrhau bod ganddyn nhw'r mathau o ddyfodol y byddem ni eisiau eu gweld ar eu cyfer, pryd y mae eu hanghenion yn cael eu diogelu ond bod eu rhagolygon yn cael eu gwella, ac yn yr ysbryd hwnnw yn union y mae ein cynllun gweithredu anabledd dysgu wedi'i greu.