Diolch, Delyth, am wneud y pwyntiau hynny. Rwy'n cydnabod yn llwyr beth sydd, mewn rhai ffyrdd, yn ffurf unigryw o alar gyda chamesgoriad, oherwydd, yn aml, nid yw pobl yn ei gydnabod fel colled ddinistriol, ac mae hynny'n dwysáu'r galar mae pobl yn ei deimlo pan fyddan nhw'n colli babi. Mae gennym ni grŵp llywio profedigaeth yng Nghymru ac rydym ni wedi cyhoeddi fframwaith profedigaeth cenedlaethol i Gymru sy'n ceisio sicrhau bod pobl yn cael cefnogaeth pan fyddan nhw ei angen. Fel rhan o hynny wedyn rydym ni hefyd yn datblygu llwybrau penodol ar gyfer mathau arbennig o brofedigaeth. Lansiwyd yr un cyntaf yn ystod yr haf, a oedd ar gyfer marwolaeth person ifanc yn sydyn a thrawmatig. Ond mae'r llif gwaith nesaf ar golli babanod, ac rydym ni'n gweithio gyda'r sefydliadau hynny sy'n gweithio yn y maes hwn i geisio sicrhau ein bod ni'n cael y llwybr hwnnw'n iawn. Yn amlwg, nid yw materion cyflogaeth wedi'u datganoli i'r Senedd, ond rwy'n hapus iawn i roi sylw gyda fy swyddogion i sut y gallwn ni wneud yn siŵr, fel rhan o'r llwybr hwnnw, ein bod ni'n codi ymwybyddiaeth o anghenion pobl sy'n dioddef profedigaeth trwy gamesgoriad neu golli babi.