Diolch, Llywydd. Does dim dwywaith nad oes gan Lywodraeth Cymru yr arian sydd ei angen arni i wneud yr hyn sy'n angenrheidiol i adeiladu'r math o gymdeithas deg yr ydym eisiau ei gweld. Mae hynny'n fwy gwir nawr nag y bu erioed, rwy'n credu. Yn y pen draw, mae'r diffyg arian hwnnw'n deillio o'n diffyg pŵer ni. Nid oes gennym y pwerau sydd eu hangen i dyfu ein heconomi yng Nghymru, sy'n ffordd gwbl hanfodol i gynhyrchu'r refeniw sy'n angenrheidiol i greu'r math yna o gymdeithas. Nid oes gennym chwaith y pwerau ariannol i reoli ein polisi cyllidol ein hunain—y pwerau benthyca, y pwerau amrywio trethi—i'n galluogi ni i godi'r adnoddau sydd eu hangen arnom, ac i wneud hynny'n deg. Mae ein dadl yfory, er enghraifft, yn ymwneud â rhoi'r grym i Gymru bennu'r bandiau treth incwm a'r trothwyon er mwyn i ni gael yr hyblygrwydd y mae'r Alban yn ei fwynhau ar hyn o bryd. Ein datrysiad i'r dilema hwn, wrth gwrs, yn y pen draw, a chyn gynted ag y gallwn ni, yw dod yn genedl annibynnol, fel bod gennym ni yr holl offer a'r ysgogiadau sydd ar gael i ni i greu'r gymdeithas honno yr ydym eisiau ei gweld. Ond nid dyna ein safbwynt ni ar hyn o bryd.