Pan roeddwn i yn y ffatri, fe’i gwnaed yn gwbl eglur i mi mai tariffau oedd y broblem. Y ffatri hon yw’r ffatri injans mwyaf effeithlon sydd gan Ford. Mae'r gweithlu yno yn ardderchog ond maen nhw’n allforio pob injan y maen nhw’n ei wneud. Mae wedi’i yrru’n llwyr gan allforion. Byddai tariffau yn golygu tariff cydrannau o 5 y cant yn mynd i’r gwaith cydosod a thariff o 10 y cant o bosibl yn dod yn ôl i mewn eto i'r DU. Mae'n dariff o 15 y cant. Ni all neb ymdopi â hynny. Dywedodd llawer o fusnesau yn yr Unol Daleithiau yr un peth wrthyf: maen nhw’n aros i weld o ran yr hyn y bydd y DU yn ei wneud. Byddaf yn blaen ag ef: rwy’n meddwl os byddwn yn llwyddo i sicrhau mynediad rhydd o dariffau i farchnad Ewrop, rwy’n credu bod y broblem wedi ei datrys. Dyna'r hyn y mae buddsoddwyr busnes yn chwilio amdano. Maen nhw i gyd yn weithrediadau Ewropeaidd. Maen nhw’n ystyried y DU yn rhan o weithrediad Ewropeaidd. Mae unrhyw beth sy'n gosod rhwystr rhwng y DU a gweddill gweithrediad Ewrop yn ddrwg i weithrediad y DU. Felly, mae gweithlu Ford yn ardderchog, maen nhw’n effeithlon, ond ni ellir eu rhoi mewn sefyllfa lle byddai rhwystrau tariff yn ymyrryd â dichonoldeb y gwaith yn y dyfodol, a dyna pam yr wyf i wedi bod yn gwbl eglur pa bynnag fodel y mae’r DU yn ei fabwysiadu—ac mae pedwar gwahanol fodel y gellid eu mabwysiadu sy'n rhoi mynediad llawn fwy neu lai i farchnad sengl Ewrop—bod angen i Lywodraeth y DU ddatgan y safbwynt hwnnw nawr er mwyn rhoi’r sicrwydd hwnnw, nid yn unig i Ford ond i'n holl fuddsoddwyr o dramor.