Mae'n bwynt teg am y modd yr ydym yn ymdrin â'r Gymraeg yn rhan o bwysigrwydd cyfathrebu i ddarparu iechyd a gofal effeithiol. Rydym yn gwybod bod llawer o bobl sydd â dementia yn aml yn troi’n ddiofyn at eu mamiaith ac felly mae'n dod yn anoddach deall ieithoedd eraill y gallant fod wedi'u dysgu yn ystod eu bywydau a’u defnyddio i gyfathrebu. Felly, mae rheidrwydd gwirioneddol o ran ansawdd gofal iechyd—ynglŷn â sut yr ydym yn sicrhau bod y tîm gofal iechyd yn gallu cyflawni hynny. Bydd rhywfaint o hynny'n ymwneud â sut yr ydym yn helpu pobl i roi cyfleoedd iddynt i ddysgu Cymraeg ar ôl iddynt ddod yma, ond bydd hefyd yn ymwneud â'r tîm ehangach yn ogystal, oherwydd nid y meddygon teulu eu hunain o reidrwydd sy'n gorfod meddu ar y sgiliau iaith a’r gallu yn y Gymraeg. Mae'n rhaid i hyn ymwneud â’r ffordd y mae’r tîm cyfan yn gweithio gyda'i gilydd pan ei fod yn angen gwirioneddol, a’i weld yn y cyd-destun hwnnw. Mae hynny wedyn yn ymwneud â sut yr ydym yn recriwtio ein holl weithwyr proffesiynol yma yng Nghymru a beth mae hynny'n ei olygu yn y gwahanol swyddogaethau hynny o fewn y tîm gofal sylfaenol, nid dim ond mewn nyrsio ond yr holl therapyddion hefyd, oherwydd weithiau pan ydych yn deall yr hyn sydd ei eisiau ar bobl mae mewn cyd-destun ychydig yn wahanol i pan fydd angen y cymorth, y gefnogaeth a’r cyngor mewn gwirionedd, yn y pen draw, hefyd. Felly, mae'n ddull gwirioneddol gydgysylltiedig; mae'n cydnabod bod yr iaith yn fater o bwys, ond ar yr un pryd mae'n rhaid ei weld o fewn y cyd-destun tîm ehangach hwnnw lle’r hoffem ddarparu rhagoriaeth mewn gofal. Ein blaenoriaeth gyntaf yw deall yr hyn y gallwn ei wneud i ddenu mwy o bobl i aros yng Nghymru ac i ddod i Gymru i hyfforddi, i weithio ac i fyw. Mae hyn yn ymwneud â sut yr ydym yn galluogi pobl i wneud hynny, yn hytrach na chreu rhwystr nad oes angen iddo fod yno.