Wel, mae dewis geiriau yr Aelod yn anffodus, oherwydd cydio pŵer yw’r union beth a ddisgrifiodd ar y cychwyn. Yr hyn a ddywedodd oedd y byddai cyfraith y DU yn ymdrin â’r materion hyn nawr. Wel, nid yw cyfraith y DU yn bodoli mewn gwirionedd. Ond, yn ail, nid yw'n fater i Senedd y DU yn ei chyfanrwydd o ran yr hyn sy'n digwydd gyda chyfraith yr UE. Mae llawer o ddeddfau wedi'u datganoli, a bydd yn gwbl annerbyniol i Senedd y DU fod â swyddogaeth o ran ymdrin â gweinyddiaeth ddatganoledig mewn unrhyw un o'r cenhedloedd datganoledig. Mater i'r sefydliad hwn yn gyfan gwbl yw hynny, ac i’r rhai sydd wedi eu hethol i wasanaethu ynddo.

Mae'n sôn am ffermio. Mae'r gwaith hwn eisoes ar y gweill. Mae'r Gweinidog wedi cyfarfod ag undebau ffermio ar sawl achlysur. Ond, unwaith eto, yr ansicrwydd sy'n ein hwynebu yw nad ydym yn gwybod a fydd unrhyw arian ar gael ar gyfer cymorthdaliadau ffermio ar ôl 2020. Nid yw’r sicrwydd hwnnw wedi ei roi.

I mi, mae’r mater o dariffau yn flaenllaw dros ben. Mae llawer iawn o fusnesau wedi mynegi i mi eu pryder mawr am y posibilrwydd o dariffau, a’u pryder mawr am y posibilrwydd o wahanol drefniadau rheoleiddio, pe byddai hynny'n digwydd yn y dyfodol. Y gwir amdani yw, os ceir mynediad rhydd a dilyffethair at farchnad Ewrop heb dariffau, yna byddai hynny'n hynod ddefnyddiol. Nid oes unrhyw amheuaeth am hynny. Mae honno, i mi, yn llinell goch bendant cyn belled ag y mae Cymru a Phrydain yn y cwestiwn. Os, fodd bynnag, y bydd tariffau, yna bydd hynny'n golygu y bydd llawer o'r hyn yr ydym ni’n ei gynhyrchu yn dod yn anghystadleuol. Byddwn yn canfod ein hunain mewn sefyllfa lle nad yw marchnad sy'n fwy nag America a Rwsia gyda’i gilydd mor agored i ni ag yr oedd ar un adeg, ac nid wyf yn credu bod hynny’n gwneud unrhyw synnwyr economaidd o gwbl.

Yr hyn sydd yn fy mhoeni i yw bod rhai ar asgell dde y Blaid Geidwadol y mae’n ymddangos eu bod yn meddwl—ac nid wyf yn sôn amdano fe, oherwydd nid yw'n rhywbeth y mae wedi ei ddweud, ond rwyf wedi clywed Peter Lilley yn ei ddweud, John Redwood a Patrick Minford, sydd i gyd wedi dweud yn y bôn y dylem ni gael mynediad di-dariff ar gyfer yr holl nwyddau a weithgynhyrchir a phob math o fwyd. Byddai hynny’n dinistrio ffermio, mi ddywedaf i hynny wrthych chi nawr, a byddai'n dinistrio ein diwydiant gweithgynhyrchu. Y quid pro quo fyddai mynediad at farchnadoedd newydd ar gyfer gwasanaethau ariannol. Mewn geiriau eraill, cyn belled bod Dinas Llundain yn iawn, yna nid oes ots am neb arall. Ni all hynny byth fod yn sefyllfa dderbyniol i unrhyw un ohonom ni yng Nghymru. Nid yw'n farn a rennir, er tegwch, gan bawb yn ei blaid, ond, serch hynny, mae'n farn yr wyf i wedi ei chlywed yn cael ei mynegi gan lawer ar asgell dde ei blaid.