Fel y dywedwyd eisoes gan Mark Isherwood, mae awtistiaeth yn anabledd gydol oes sy’n effeithio ar y modd y mae pobl yn gweld y byd ac yn rhyngweithio ag eraill. Fel fy nghyd-Aelod o Gaerffili, deuthum ar draws sawl unigolyn yn ystod fy amser yn y byd addysg.

Fel y rhan fwyaf o’r Aelodau a glywsom ar draws y Siambr y prynhawn yma, rwyf wedi cael nifer o sylwadau gan deuluoedd sydd â phlant neu frodyr a chwiorydd yn byw gydag ASD, ac mae’n hanfodol fod Llywodraeth Cymru a phob corff cyhoeddus yn cefnogi’r teuluoedd hyn sydd, o ddydd i ddydd, yn wynebu llawer o heriau y maent yn mynd i’r afael â hwy hyd eithaf eu gallu er mwyn eu teuluoedd.

Mae’r teuluoedd sydd wedi dod i fy ngweld wedi dweud wrthyf am eu dicter a’u rhwystredigaeth wrth orfod cymell, dadlau a mynnu cymorth i’w hanwyliaid, er mwyn cael y gefnogaeth a’r gofal angenrheidiol i helpu rhai sy’n byw ag ASD i symud ymlaen a gwella eu lles. Mae’r rhwystrau niferus a diangen sy’n rhaid iddynt eu goresgyn yn cynyddu’r pwysau a’r pryderon y maent yn eu profi ac yn peri oedi cyn cyflwyno gwasanaethau cymorth pan fo’u hangen, gan rwystro datblygiad lles eu plentyn. Mae’r rhwystrau hyn yn ymestyn o gael diagnosis i gael cymorth gydag addysg, bywyd y cartref neu’r gweithle.

Roedd strategaeth awtistiaeth Llywodraeth Cymru a gyhoeddwyd gyntaf yn 2008 yn enghraifft o Gymru’n arwain y ffordd yn y DU drwy sefydlu’r polisi hwn i gefnogi pobl ag ASD a’u teuluoedd. Cyflwyno gwasanaeth awtistiaeth integredig newydd cenedlaethol ar gyfer pob oedran—eto, Cymru yn arwain yn y DU. Rhaid i ni sicrhau ein bod yn parhau’r ymrwymiad hwn, fel bod ein plant a’n pobl ifanc yng Nghymru yn cael y dechrau gorau posibl mewn bywyd, ac ni ddylai eu teuluoedd orfod brwydro dros eu hawliau sylfaenol.

Ym mis Mai 2015, cawsom gynllun dros dro ar gyfer 2015-16, a oedd yn cynnwys camau ar gyfer mynd i’r afael ag oedi cyn cael diagnosis a gwella llwybrau diagnostig ASD. Profiad y teuluoedd yn fy etholaeth yw nad ydynt yn gweld yr amseroedd aros hyn yn lleihau ac maent yn wynebu brwydr yn erbyn diagnosis wyth mis ar gyfer eu plant. Mae hyn nid yn unig yn effeithio ar yr angen brys am gymorth addysgol a chymorth i deuluoedd, ond lles yr unigolyn sy’n byw ag ASD a’u teuluoedd yn y tymor hir hefyd. Y llynedd, rhyddhaodd ASDinfoWales ffigurau sy’n dangos bod 64 y cant o deuluoedd pobl wedi cael problemau gyda chael atgyfeiriad cyntaf; bu 70 y cant yn aros mwy na chwe mis; a 47 y cant yn aros mwy na 12 mis. Yn ychwanegol at hynny, roedd 44 y cant o’r rhai a holwyd yn graddio’r broses asesu yn ‘wael’ a ‘gwael iawn’. Byddwn yn gobeithio y byddai’r Gweinidog yn cytuno nad yw hyn yn dderbyniol ac mae’n rhaid i ni wneud yn well.

Mae’n hanfodol ein bod yn sicrhau bod y strategaeth awtistiaeth yn cael ei darparu’n gyson gan awdurdodau lleol a byrddau iechyd a’i bod yn darparu’r gwasanaethau a’r cymorth gorau posibl i bobl sy’n byw gydag ASD; ein bod yn adolygu’r meini prawf ar gyfer atgyfeirio plant i gael diagnosis, fel nad yw bob amser yn dod gan yr awdurdod addysg, gallai ddod o lwybrau eraill, a’n bod yn hwyluso’r llwybr y maent yn ei ddilyn; a bod yr awdurdodau addysg yn edrych y tu hwnt i’w hymrwymiadau i ystyried nid yn unig addysg, ond holl ddyfodol lles y plentyn sy’n byw ag ASD, ac mae hynny’n cynnwys yr effaith ar eu bywydau y tu hwnt i addysg.

Yn ystod toriad yr haf, cyfarfûm ag uwch gynrychiolydd o Gwm Taf sy’n gyfrifol am CAMHS yn fy ardal i drafod yr oedi cyn cael diagnosis a wynebir gan nifer o deuluoedd. Roedd yn amlwg fod newid wedi digwydd yn yr asesiadau, ond roedd yr ôl-groniad yn heriol. Roeddent o’r farn y gall y ddeddfwriaeth bresennol, gan gynnwys Deddf Llesiant Cenedlaethau’r Dyfodol (Cymru) 2015, gyflwyno’r fframwaith deddfwriaethol ar gyfer darparu gwasanaeth ASD. O ganlyniad, cyfarfûm â chomisiynydd cenedlaethau’r dyfodol a gofynnais iddi edrych ar rwymedigaethau pob corff cyhoeddus o ran y ddarpariaeth ASD fel rhan o’i rôl o dan y Ddeddf honno.

Yn y Pedwerydd Cynulliad, cyflwynwyd Deddf Gwasanaethau Cymdeithasol a Llesiant (Cymru) 2014 gennym. Gwn fod Mark Isherwood wedi nodi nad yw’n credu bod y Ddeddf yn gwneud hynny—ond mae hi’n darparu eglurder ar nodi anghenion unigolyn, y cymorth y dylent ei gael ac mae’n rhoi mwy o reolaeth dros y gwasanaethau a dderbynnir. Mae hefyd yn rhoi hawliau newydd i gymorth i ofalwyr—rhywbeth y mae teuluoedd yn aml yn ei golli; ysgogiad arall a allai helpu sydd eisoes yn ei le, o bosibl. Rydym hefyd yn aros am y ddeddf anghenion dysgu ychwanegol, ac rwy’n gwybod bod Dai Lloyd wedi nodi efallai nad yw hynny’n wir, ond rydym eto i’w gweld yn cael ei chyhoeddi, ac rydym eto i weld ei goblygiadau. Gallai fod yn ysgogiad arall—o bosibl.