Dydw i ddim wedi ffonio’r llinell gymorth eto. Byddwn yn gobeithio y byddai'n rhoi mwy o wybodaeth i mi na phe bawn i'n ffonio’r cloc siarad, ond, hyd yn hyn, y cyfan mae’r unigolyn ar ben arall y llinell gymorth honno wedi dweud wrthyf yw, ‘Bydd popeth yn iawn’. Felly, nid wyf yn siŵr bod yr wybodaeth mor fanwl ag y dylai fod ar y cam hwn.

Mae'n codi nifer o bwyntiau pwysig. Pe gallwn ymdrin â Nissan yn gyntaf, cafodd ei wneud yn glir ddydd Llun bod Llywodraeth y DU yn dal i ystyried strategaeth Brexit a oedd yn cynnwys tariffau. Gofynnais i'r Prif Weinidog i’w hwyneb ddiystyru unrhyw strategaeth, unrhyw gytundeb, a fyddai'n cynnwys tariffau, a gwrthododd wneud hynny. Yna cawsom y newyddion bod Nissan wedi gwneud y cyhoeddiad hwn. Yna cawsom y newyddion bod Llywodraeth y DU yn bwriadu defnyddio yr hyn y gallaf ond ei ddisgrifio fel ei hymdrechion gorau i sicrhau mynediad di-dariff at y diwydiant modurol.

Allwn i ddim anghytuno â hynny, ond beth am y sectorau eraill? Mae'n ymddangos fel ymagwedd gwbl dameidiog heb unrhyw fath o strategaeth gyffredinol. Beth y mae hyn yn ei olygu i Airbus? Beth mae hyn yn ei olygu i Tata? Nid ydym yn gwybod. Yr unig beth yr ydym yn ei wybod yw bod cytundeb wedi ei drafod, mae'n debyg, ar gyfer cwmni modurol heb i unrhyw arian fod yn rhan o hwnnw. Nawr, nid wyf yn credu hynny. Rwy'n credu ei bod yn hynod o bwysig ac, yn wir, mae Ysgrifennydd y Cabinet eisoes wedi ysgrifennu at yr Ysgrifennydd Gwladol yn gofyn iddo ddatgelu manylion llawn y setliad ariannol. Mae angen i ni wybod. Mae hwn yn fater i’r DU. Os yw Llywodraeth y DU wedi gwneud addewid y bydd yn gwneud yn iawn am dariffau ac yn gwneud hynny ar gyfer pob sector, byddwn yn talu mwy nag a wnaethom pan oeddem yn aelodau o'r UE, ac yn talu cwmnïau yn hytrach na thalu’r UE. Felly, nid ydym yn gwybod. Mae hyn yn amlwg yn ymagwedd sy'n dameidiog ac nid yw'n un sydd wedi ei hystyried yn drylwyr, ac mae angen i hynny newid. Mae angen cael strategaeth ynglŷn â hyn fel bod pobl yn deall i ble maen nhw'n mynd.

Rwy’n croesawu, wrth gwrs, yr hyn a ddywedodd y Prif Weinidog cyn Cydbwyllgor y Gweinidogion o ran amlder y cyfarfodydd, oherwydd y cytunwyd ar hynny i gyd yn 2014. Felly, nid wyf yn synnu ei bod wedi ailadrodd yr hyn y gwnaethom ni i gyd gytuno arno yn 2014, beth bynnag. Ond ie, y mae, wrth gwrs, yn ddefnyddiol bod cyfarfod llawn Cydbwyllgor y Gweinidogion yn cyfarfod yn fwy rheolaidd a bod y Prif Weinidog yn dod i gyfarfod llawn Cydbwyllgor y Gweinidogion.

Mae'n codi’r pwynt am gyngor gweinidogion posibl. Mae hynny'n hanfodol yn fy marn i, oherwydd bydd angen inni gael dull lle y gallwn gael cytundeb ledled cenhedloedd y Deyrnas Unedig wrth ystyried datblygu fframweithiau cyffredin. Mae cynsail ar gyfer hyn, oherwydd, pan oeddwn yn ysgrifennydd amaethyddiaeth yn ôl yn 2000, 2001, roeddem yn arfer cyfarfod bob mis a chytuno ar safbwynt y DU yng Nghyngor y Gweinidogion. Roedd hynny'n cael ei ystyried yn beth eithaf arferol. Felly, mae hyn wedi digwydd yn y gorffennol, ac nid oes unrhyw reswm pam na ddylai ddigwydd eto yn y dyfodol.

Ynglŷn â thrafodaethau Cydbwyllgor y Gweinidogion ar Ewrop, nid corff cynghori mohono. Yn sicr, fe'i gwnaed yn glir iawn nad yw hwn yn gorff sydd wedi ei sefydlu i Lywodraeth y DU gael dweud wrthym beth y mae'n mynd i'w wneud, heb fod gennym ni’r gallu i fynegi ein barn ein hunain ac i sicrhau ein bod yn cytuno ar y ffordd ymlaen. Felly, nid seinfwrdd mohono ac nid hysbysfwrdd o unrhyw fath; y bwriad yw iddo fod yn fforwm priodol ar gyfer penderfynu ar y ffordd ymlaen.

O ran y fframwaith cyllidol, ar hyn o bryd mae popeth yn cael ei ystyried yn rhan o'r fframwaith cyllidol. Ond yn y pen draw, wrth gwrs, gwyddom fod materion fel Barnett yn parhau, nad ydynt yn ffafrio Cymru. Rydym yn gwybod bod cwestiynau heb eu hateb o ran yr hyn sy'n digwydd ar ôl 2020, ac nid oes gennym atebion i'r cwestiynau hynny eto.

Mae'n codi'r pwynt diddorol am drwyddedau gwaith ar gyfer Cymru. Mae ef wedi codi hyn gyda mi o'r blaen. Rwy'n credu ei fod yn fater y mae angen ei ystyried yn ofalus, ac mae'n fater y mae gennyf beth diddordeb ynddo, i weld sut y byddai hynny'n gweithio ar lefel y DU. Nid wyf yn rhannu'r farn, os ydw i’n onest, ei bod yn bosibl cael trefniadau gwahanol ar gyfer gwahanol genhedloedd cyfansoddol o’r DU o ran eu perthynas â'r Undeb Ewropeaidd. Nid wyf yn gweld sut y byddai hynny'n gweithio. Os, er enghraifft, y byddai gan yr Alban ffurf wahanol o fynediad i'r farchnad sengl, byddai hynny'n anochel yn golygu gwahanol lefelau o dollau a ffin. Rwy'n credu ei bod yn anodd iawn cael aelod-wladwriaeth â threfniadau gwahanol o fewn yr aelod-wladwriaeth, yn enwedig pan fo gan yr aelod-wladwriaeth honno wledydd sydd ynghlwm wrth ei gilydd. Mae'n hawdd i’r Ynys Las. Nid yw mor hawdd i Gymru, Lloegr a'r Alban. Yr hyn yr wyf i am ei weld yw cytundeb da ar gyfer y DU gyfan, ac yn arbennig, wrth gwrs, cytundeb da ar gyfer Cymru.

Rwy’n rhannu ei bryder—a nodais y pwynt hwn wrth Brif Weinidog y DU—dydw i ddim eisiau gweld buddiannau Dinas Llundain yn cael eu hystyried fel y peth pwysicaf ac yn fwy pwysig na buddiannau unrhyw sector arall. Rydym yn gweld ar adain dde galed y Blaid Geidwadol—fe ddaeth gan Peter Lilley, ac fe ddaeth gan Liam Fox, fe ddaeth gan Patrick Minford—mai’r hyn yr ydym ei angen yw i ddiwydiannau gwasanaeth gael mynediad at farchnadoedd eraill, ond nad yw gweithgynhyrchu’n bwysig. Nid wyf yn cytuno â'r farn honno, mae'n ddrwg gennyf, ac nid wyf yn credu bod y bobl a bleidleisiodd o blaid Brexit yn meddwl eu bod yn pleidleisio i weld y diwydiant gweithgynhyrchu yn diflannu o Gymru neu weddill y DU.

O ran y Bil diddymu, fy nealltwriaeth i yw y bydd yn ystyried ymdrin â'r sefyllfa yng Nghymru, yr Alban a Gogledd Iwerddon er mwyn ymwreiddio cyfraith bresennol yr UE yn y gwledydd perthnasol. Bydd yn fater i'r Cynulliad hwn, yn gyfan gwbl, wedyn i benderfynu pa rai o'r deddfau hynny y mae'n dymuno eu cadw ai peidio. Ni fyddai unrhyw beth, yn fy marn i, wrth gwrs, i atal y Cynulliad, os oedd yn dymuno, rhag gweithredu cyfarwyddebau’r Comisiwn, mewn gwirionedd, hyd yn oed pe baem y tu allan i'r Comisiwn, pe byddai o’r farn y byddai hynny o gymorth i fusnes. Mae'r rhain i gyd yn faterion y bydd angen eu harchwilio, ond, unwaith eto, ni ellir defnyddio'r Bil diddymu mawr honedig fel dull o gael gwared ar bwerau'r Cynulliad hwn a phobl Cymru—nid dyna y pleidleisiodd pobl Cymru ar ei gyfer mewn dau refferendwm.

Mae llawer o gwestiynau na allaf eu hateb gan nad wyf wedi cael yr atebion gan Lywodraeth y DU, ond mae'n hollol amlwg i mi bod angen i’r gwaith o ddatblygu’r atebion hynny ddigwydd yn fuan. Rydw i wedi amlinellu ein safbwynt ni fel Llywodraeth. Mae angen i Lywodraeth y DU wneud yr un fath, fel y gallwn weld beth yw eu barn. Ond nid yw’r dull tameidiog hwn o fynd â chytundeb at gwmni, yn gyntaf oll, yna at sector, yn mynd i weithio. Mae'n gwbl hanfodol bod gennym ddull cydlynol sydd o fudd i bawb a’r holl bobl hynny sy'n byw yng ngwledydd cyfansoddol y DU.