Rwy’n meddwl ein bod yn byw mewn Cymru anghyfartal iawn. Rwy’n mynd i dynnu sylw at rai o'r materion yma. Rwy’n credu mai trais yw trais, cam-drin yw cam-drin, ac rwy’n gwrthwynebu pob math o gam-drin. Os edrychwn ar y ddogfen sy’n ymwneud â thrais domestig, nid oes sôn am ddynion yn yr amcanion. Os edrychwch ar y ffigurau, rwy’n credu mai un o bob pedair menyw sy’n dioddef trais domestig; mae un o bob chwe dyn yn dioddef hefyd ond ymddengys bod y ddogfen yn anghofio hynny.

Os edrychwn ar ariannu cymorth cam-drin domestig, mae cefnogaeth i fenywod yn cael ei hariannu gan filiynau o bunnoedd—fel y dylai fod—ac eto mae bwlch enfawr o ran y cyllid i helpu dynion sy'n dioddef cam-drin domestig. Yn y ddinas hon, cafodd Both Parents Matter £4,500 yn ystod y 12 mis diwethaf, ac mae’r mudiad hwnnw’n atal dynion rhag lladd eu hunain. Mae'n cefnogi neiniau, mae'n cefnogi modrybedd ac mae hefyd yn cefnogi mamau.

Os edrychwch ar y cyhoeddusrwydd i gam-drin domestig, dydych chi byth yn gweld troseddwr benywaidd, dyn ydyw bob amser, sy’n ymddwyn mewn fel stereoteip rhywiaethol iawn—gallech hyd yn oed ddweud stereoteip â chasineb at ddynion. Os edrychwch ar y ddogfen a oedd gerbron y Pwyllgor Cyfrifon Cyhoeddus ddoe, darparwyd gwybodaeth gan elusen cam-drin domestig benywaidd, nid oedd dim—dim byd o gwbl—o safbwynt gwrywaidd. Doedd neb wedi trafferthu siarad ag unrhyw sefydliad yn helpu dynion yn yr un sefyllfa, ac mae hynny'n rhywiaethol.