Ychydig cyn y Nadolig, gelwais gyfarfod yn fy etholaeth yng Nghastell-nedd o chwaraewyr yn yr economi leol. Roedd y coleg addysg bellach yno. Yn wir, hwy a gynhaliodd y digwyddiad a chafodd ei gynnal yn hyfryd iawn ac yn effeithiol iawn ganddynt, felly diolch iddynt am hynny. Hefyd, daeth prifysgolion, busnesau yn yr economi leol ac undebau ynghyd i drafod yr hyn yr oeddem ei eisiau o safbwynt rhanbarthol o strategaeth economaidd Llywodraeth Cymru. Ond un o’r materion a ddaeth allan yn y drafodaeth oedd yr alwad am strategaeth glir, integredig ar gyfer addysg bellach, hyfforddiant sgiliau, dysgu yn y gweithle, dysgu i oedolion ac addysg uwch—ymagwedd gyfannol tuag at yr holl elfennau addysgol hynny—ac yn rhan o hynny, datblygu llwybr clir rhwng addysg alwedigaethol ac addysg academaidd ac yn y gweithle o’r cyfnod cyn-brentisiaeth i sgiliau lefel uchel a graddau. Mynegwyd hyder a gobaith y byddai cynigion Hazelkorn ar y pwynt hwnnw’n darparu sylfaen ar gyfer ymagwedd lawer mwy integredig nag y gallwyd ei rhoi ar waith hyd yn hyn.

Gan adleisio’r pwynt a wnaeth nifer o siaradwyr, cafwyd galwadau i annog myfyrwyr i beidio â meddwl yn nhermau llwybr addysg uwch yn unig. Rwy’n credu bod hynny’n ymwneud mewn gwirionedd â rhoi dilysrwydd cyfartal i addysg alwedigaethol ac addysg uwch academaidd. Ond rwy’n credu ei fod yn mynd y tu hwnt i barch cydradd: dylai fod yn hynny fan lleiaf. Ond mae yna senario hefyd lle y bydd rhywun yn teimlo y gallant ffynnu mewn addysg uwch, ond mewn gwirionedd nid addysg uwch yw’r opsiwn gorau ar gyfer eu dewis penodol o yrfa, er y gallent yn hawdd wneud yn rhagorol yn y brifysgol. Hyd nes y cyrhaeddwn agwedd ddilys o’r fath—