Rwy’n croesawu’r ddadl heddiw, a diolch i’r Ceidwadwyr Cymreig am gyflwyno’r ddadl hon. Rwy’n cymeradwyo gwelliant Plaid Cymru, a chredaf ei fod yn amserol iawn yn wir. Mae Ysgrifennydd y Cabinet dros yr economi wedi datgan ei fod am i’r gogledd fod yn rhan o Bwerdy Gogledd Lloegr. Yr haf diwethaf, dywedodd hefyd ei fod am i ganolbarth Cymru ymuno â phwerdy yng nghanolbarth Lloegr. Ceir cofnod o’r Prif Weinidog yn y Siambr hon yn diystyru’r syniad o fylchau twf economaidd yn y Cymoedd ac yng Ngwent. Felly, yr hyn sydd gennym yw patrwm economaidd annigonol iawn gan y Llywodraeth hon, o ran daearyddiaeth economaidd o leiaf.

Heb gynllun economaidd gan Lywodraeth Cymru ar gyfer Cymru—rwy’n ategu’r pryderon a fynegwyd gan arweinydd y grŵp Ceidwadol ar yr oedi wrth lunio cynllun economaidd i Gymru. Heb gynllun o’r fath, cawn ein gadael i osod darnau at ei gilydd o’r hyn a allai fod yn gynllun o bosibl. Yn y bôn, o’r hyn a glywsom hyd yn hyn, yr hyn a olyga yw bod cymunedau yn y de, o fewn cwmpas penodol i Gaerdydd ac Abertawe, yn dibynnu ar effaith o’r brig i lawr o’r canolfannau hynny, tra bod cymunedau yng ngogledd a chanolbarth Cymru yn gobeithio am effaith o’r brig i lawr o ganolbarth Lloegr a Phwerdy Gogledd Lloegr: effaith o’r brig i lawr o ganol y ddinas ar gyfer y de, effaith o’r brig i lawr drawsffiniol ar gyfer canolbarth a gogledd Cymru. Bydd y ffaith na fydd ein hanfod gwleidyddol felly’n cydffinio â’n hanfod economaidd yn arwain, rwy’n siŵr, at ddiffyg adfywio, diffyg cyfle a bron yn sicr at ddiffyg atebolrwydd gwleidyddol. Yn lle hynny, dylai’r Llywodraeth ystyried pa arfer gorau sydd yna ar lefel ryngwladol ar gyfer gwledydd tebyg i Gymru yn ddaearyddol, gydag etifeddiaeth ddiwydiannol debyg a phroffil gwledig sylweddol. Yn yr ystyr honno, byddwn yn awgrymu y byddai’n well i ni edrych ar y cydweithredu trawsffiniol a’r cydweithredu economaidd a welwn mewn llefydd fel Malmö a Copenhagen—llawer gwell a llawer mwy defnyddiol, yn fy marn i—a allai gyflawni adfywio economaidd teg. Rwy’n ildio.