Wel, diolch i’r Cwnsler Cyffredinol am gadarnhau safbwynt Llywodraeth Cymru, ac rwy’n siŵr, fel finnau, ei fod mewn cysylltiad yn aml, ac rwy’n golygu bob wythnos, os nad bob dydd, ag etholwyr sy’n bryderus iawn, naill ai eu bod hwy eu hunain yn ddinasyddion yr UE, neu’n benodol—yn yr achosion rwy’n ymdrin â hwy—fod eu rhieni’n ddinasyddion yr UE. Maent yn ddinasyddion Cymreig, gyda rhieni a ddaeth rywbryd yn y gorffennol, o Wlad Pwyl, neu’r Almaen, neu beth bynnag, ac nid ydynt wedi bod angen unioni eu dinasyddiaeth, oherwydd, yn syml iawn, eu bod yn byw yma, o fewn yr Undeb Ewropeaidd.

Rwy’n gwrthwynebu’r ffordd y mae Llywodraeth y DU wedi defnyddio’r dinasyddion hyn—ein dinasyddion ni, y bobl sy’n pleidleisio drosom yma, ac sydd â hawl i bleidleisio drosom fel Aelodau Cynulliad—yn y modd hwn, fel testun bargeinio. Mae angen iddynt gael eu gwneud i deimlo’n gartrefol yng Nghymru, ac mae angen neges glir oddi wrth Lywodraeth Cymru, o leiaf, fod eu rôl yn ein gwasanaethau cyhoeddus yng Nghymru, a’u rôl fel dinasyddion Cymreig, yn cael ei thrysori a’i gwella yma. Pa waith pellach y gall Llywodraeth Cymru ei wneud, o safbwynt cyfreithiol yn benodol, a chyda’i waith ef, er mwyn sicrhau bod pawb sy’n byw yng Nghymru yn cael eu parchu fel dinasyddion, ni waeth o ble y dônt, a bod hawliau penodol dinasyddion yr UE, yn arbennig, yn gallu cael eu hymgorffori yn y ffordd y gweithiwn fel Cynulliad, a’r ffordd y mae ef, fel cynrychiolydd Llywodraeth Cymru’n gweithio?