Rwy’n gwneud hynny, Dirprwy Lywydd. Ac er fy mod bob amser wrth fy modd yn trafod ynni yn y Cynulliad gan y credaf mai un o’r pethau pwysicaf y gallwn ei wneud fel cenedl yw mapio ein dyfodol ynni a charbon isel, rhaid i mi ddweud nad wyf yn credu gair o’r hyn y mae UKIP yn ei ddweud ar ynni. Nid wyf yn credu eu bod yn gweithio tuag at ddyfodol carbon isel neu ddyfodol di-garbon o gwbl. Mae’r unig Aelod UKIP a ddywedodd unrhyw beth a oedd yn agos at fod yn wyddonol ar hyn wedi gadael y grŵp ac wedi ymuno hanner ffordd rhwng y Ceidwadwyr a’r rhai nad ydynt yn Geidwadwyr, a chawsant eu gadael â phobl nad ydynt, yn syml iawn, yn credu mewn gwyddoniaeth. David Rowlands, sydd newydd amddiffyn ei amgylchedd lleol yn angerddol, ond nad yw ond yn siarad—pan soniodd ddiwethaf am ynni, cyfeiriodd at stori yn y ‘New York Times’ yn yr 1920au am y tywydd yn Efrog Newydd fel ffordd o gyfiawnhau’r hyn sy’n digwydd gyda newid yn yr hinsawdd. Felly, gadewch i ni gofnodi hyn: mae newid yn yr hinsawdd yn digwydd, mae’n effeithio ar ein hamgylchedd, mae’n effeithio ar rywogaethau prin, bydd yn dinistrio amgylchedd Cymru os na wnawn rywbeth yn ei gylch, a’r dasg yw gwneud rhywbeth am y peth mewn ffordd sy’n gyfrifol amdanom ein hunain fel cenedl, yn gyfrifol yn fyd-eang—nid yw’r ffaith mai ychydig bach o allyriadau carbon deuocsid a gynhyrchwn rywsut yn ein hesgusodi rhag chwarae rhan fyd-eang lawn fel cenedl fodern dechnolegol, a allai, gyda llaw, os gwnawn hynny’n iawn, fod ar flaen y gad o ran creu swyddi o hyn hefyd.

Nid wyf am amddiffyn unrhyw beth sy’n torri coed ffawydd aeddfed yn anghyfreithlon, ac fel y mae Steffan Lewis eisoes wedi nodi, mae honno eisoes yn weithred anghyfreithlon a dylai fod canlyniadau i hynny. Ond mae gwrthdaro gwirioneddol yma—