Yn bersonol, nid oes gennyf wrthwynebiad i ffracio mewn egwyddor. Mae’n ffordd garbon isel o gynhyrchu pŵer mewn gwirionedd. Ond wrth gwrs, ceir ofnau mewn cymunedau lleol am y tarfu a achosir, a rhaid i’r rheini gael eu hystyried yn llawn yn yr un modd ag yr ydym yn ei ddweud yn y cynnig hwn am wrthwynebiad pobl mewn cymunedau fel Man-moel—ardal rwy’n ei hadnabod, oherwydd yn fy mhlentyndod cynnar roedd fy neiniau a fy nheidiau’n byw gerllaw ac roeddwn yn byw gyda hwy. Mae’r araeau helaeth hyn o baneli solar—fe’u gwelwn ar hyd a lled y wlad wrth i ni deithio o amgylch ar draffyrdd—maent yn egino fel y cnwd mwyaf proffidiol y gall ffermwyr ei dyfu.

Cawsom ddadl gan Blaid Cymru heb fod yn hir yn ôl am beilonau a llinellau pŵer yn cael eu claddu o dan y ddaear, a gwneuthum y pwynt fod gwrthddweud, onid oes, rhwng eu polisi ar beilonau a llinellau pŵer ar y naill law, polisi rydym ni yn UKIP yn ei gefnogi’n llawn—ac eto nid ydynt yn poeni am anharddu bryniau canolbarth Cymru a mannau eraill â fforestydd mawr o felinau gwynt. Felly, yr hyn rwy’n ei awgrymu yma yw bod gofyn i ni dalu pris enfawr am y nesaf peth i ddim gostyngiad yn lefelau allyriadau byd-eang o garbon deuocsid. Hyd yn oed yn asesiad o gostau’r Ddeddf newid yn yr hinsawdd yn 2008, nodwyd mai £720 biliwn oedd y gost—gwariant chwe blynedd ar y gwasanaeth iechyd gwladol. Ac felly, mae disgwyl gostyngiad o 80 y cant mewn allyriadau carbon erbyn 2050 yn mynd i osod cost enfawr ar y tlawd a’r difreintiedig yn enwedig mewn gwledydd fel Cymru—ac rydym yn un o rannau tlotaf Gorllewin Ewrop. Felly, ar y sail honno’n unig y dywedwn nad yw’r polisi hwn er budd pobl Cymru.