Tra ei bod hi’n berffaith iawn, wrth gwrs, inni ddenu pobl i ddod i ddathlu a dod yn fwy ymwybodol o’r chwedloniaeth a’r storïau sydd gennym ni i’w dweud yng ngogledd-ddwyrain Cymru—i gyfeirio yn ôl at y cwestiwn gwreiddiol—mae yna farchnad sylweddol hefyd, wrth gwrs, yng ngogledd-ddwyrain Cymru, ac, yn aml iawn, nid yw pobl leol wastad yn gwerthfawrogi yr hanes a’r asedau sydd gennym ni yn y gogledd-ddwyrain. Felly, a gaf fi ofyn, tra bod yr ymgyrch yma, wrth gwrs, yn hyrwyddo Cymru yn ehangach, oni ddylai’r Llywodraeth hefyd, ar yr un pryd, fod yn gwneud llawer mwy i hyrwyddo ein hanes a’n treftadaeth ni ar lefel leol hefyd? Fe ddigwyddodd hynny yn fy nyddiau i, gyda’r Ymddiriedolaeth Genedlaethol. Mi gynyddodd nifer yr ymwelwyr yn sylweddol, ac, wrth gwrs, mi gynyddodd nifer y bobl a oedd yn gwirfoddoli ac yn teimlo perchnogaeth o’r asedau hynny, a oedd yn cryfhau y cynnig ehangach o fewn y gogledd.