A’r cwestiwn arall sy’n codi yw’r rhyddid a fydd gennym i ystyried y drefn reoleiddio a fydd yn gymwys i ddiwydiannau gwledig yn gyffredinol. Er fy mod yn derbyn y pwyntiau a wnaeth Huw Irranca-Davies yn ei gwestiwn blaenorol ynglŷn â chynnal rheoliadau hanfodol, ni ellir dweud bod y corff presennol o reoliadau a orfodir arnom ar hyn o bryd gan yr UE yn berffaith ym mhob ffordd, ac efallai fod ffyrdd y gallwn leihau costau’n sylweddol heb beryglu’r buddiannau cyhoeddus rydym oll yn awyddus i’w cael mewn perthynas â gwarchod yr amgylchedd ac yn y blaen. Mae incwm ffermwyr yn isel iawn, ac mae baich gweinyddol trefn reoleiddio’r UE yn aml yn pwyso’n drwm arnynt. Nid oes ganddynt y lefelau incwm a fyddai’n gwneud bywyd yn haws iddynt allu cyflogi staff i lenwi’r holl ffurflenni, ticio blychau a’r holl gymhlethdodau eraill sydd ynghlwm wrth fywyd yn y diwydiant ffermio. Felly, rwy’n gobeithio, fel y dywedodd Ysgrifennydd y Cabinet wrth ymateb i David Melding yn gynharach, nad yw’n ddu i gyd ar ôl Brexit—roeddwn yn falch iawn o’i chlywed yn dweud hynny a’i bod yn mabwysiadu ymagwedd gadarnhaol tuag at y cyfleoedd hyn—ac y byddwn yn mabwysiadu ymagwedd agored sy’n seiliedig ar wyddoniaeth tuag at reoleiddio, a thros amser, amser maith mae’n siŵr, byddwn yn mynd drwy’r corff o reoliadau yn ei gyfanrwydd er mwyn gweld sut y gallwn gael gwared ar feichiau gweinyddol ar ffermwyr heb golli unrhyw fuddion cyhoeddus mawr sy’n werthfawr i’r gymuned anamaethyddol.