Wrth wrando ar Blaid Cymru, byddech yn meddwl y byddai’r dyfodol yn gwbl ddiogel am byth bythoedd drwy aros yn yr UE, ond y tu hwnt i’r fframwaith amlflwydd cyfredol gwyddom nad oes sicrwydd o gyllid amaethyddol i Gymru yn y gyllideb Ewropeaidd. Pan ddaethom yn aelodau gyntaf o’r hyn a oedd ar y pryd yn Gymuned Economaidd Ewropeaidd oddeutu 40 mlynedd yn ôl, rwy’n cofio mai amaethyddiaeth oedd i gyfrif am 65, 70 y cant o gyllideb yr UE; mae bellach i lawr i 42 y cant. Felly, dros y blynyddoedd, rydym wedi gweld gostyngiad dramatig mewn cymorth amaethyddol ledled yr UE, a byddai’r ffigur hyd yn oed yn is pe na bai gwledydd yn nwyrain Ewrop wedi ymuno yn ôl ym mlynyddoedd cynnar y ganrif hon. Felly, mae’r syniad ei bod yn well aros yn yr UE lle mai biwrocratiaid anetholedig—na allwn hyd yn oed eu henwi, heb sôn am ddylanwadu arnynt yn y blwch pleidleisio—yw’r bobl y gallwch ddibynnu arnynt, yn hytrach na’r bobl sy’n eistedd yn y rhes o’n blaenau yn y Siambr hon, pobl y gallwch eu dewis ac yna’u gwrthod os nad ydych yn hoffi eu penderfyniadau, yn nonsens llwyr.