Nid wyf yn credu bod gennyf amser, mae’n ddrwg gennyf. Y cyfle gwych i ni wrth fod y tu allan i’r undeb tollau yw y gallwn ymrwymo i gytundebau masnach gyda’r chwaraewyr mawr yn y byd. Mae’n anodd, mae’n amlwg yn cymryd amser i lunio cytundebau masnach rydd. Nid oes gennym y posibilrwydd hwnnw pan fydd yn rhaid cytuno gyda 27 aelod-wladwriaeth arall ar fanylion y cytundebau hynny, a dyna pam y mae’r UE wedi bod yn analluog i ymrwymo i’r rhain. Mae Canada ar y ffordd, ond pa mor hir y mae wedi cymryd i drafod y cytundeb hwnnw? Nid oes cytundeb masnach yn mynd i fod gyda’r Unol Daleithiau bellach, ond gallwn gytuno ar un. Mae’r Unol Daleithiau yn hynod o bwysig i economi Cymru am mai hwy yw ein cyrchfan allforio cenedlaethol unigol mwyaf. Felly, dyma’r rhyddid sydd gennym o ganlyniad i fod y tu allan i’r UE.

Rwy’n synnu bod Plaid Cymru yn parhau i ymladd y frwydr hon, a gollwyd flwyddyn yn ôl. Iawn, wrth gwrs y dylai Llywodraeth Prydain siarad yn ystyrlon ar sail reolaidd â Llywodraeth Cymru, ond os mai’r cyfan y mae’r Prif Weinidog yn ei wneud yw parhau i rygnu ymlaen am rywbeth nad yw Llywodraeth Prydain byth yn mynd i gytuno iddo, beth yw diben y trafodaethau hynny? Os ydych am lwyddo, ewch gyda’r graen ac nid yn ei erbyn. Rwyf wedi ei annog, felly, i gynnwys Andrew R.T. Davies a minnau mewn ymateb cyffredin i Lywodraeth y Deyrnas Unedig, oherwydd, wedi’r cyfan, mae hon yn frwydr rydym wedi’i hymladd ac wedi’i hennill. Rwyf wedi bod yn ymladd y frwydr hon ers cyn i’r rhan fwyaf o’r Aelodau gyferbyn gael eu geni, ar ôl ymuno â’r gynghrair yn erbyn y farchnad gyffredin yn 1967. Ac wrth gwrs, rwyf am i Gymru gael y canlyniad y maent ei eisiau, ond o leiaf, mae’r dull a ddefnyddiaf yn un sydd â rhyw obaith o lwyddo, lle nad oes gobaith o gwbl gan eu dull hwy.