I fynd ar drywydd y pryderon a godwyd ynghylch Tesco, roeddwn i’n bryderus iawn o ddarllen bod Tesco wedi ysgrifennu llythyr at aelodau staff, yn nodi mai eu prif bryder oedd parhau i ganolbwyntio ar y cwsmer, ond yn methu â sôn bod y pwyslais hwnnw ar gwsmeriaid yn ddibynnol ar gyfraniad teyrngar eu staff, sydd, i mi, yn gôl gartref, o ran cysylltiadau cyhoeddus. Felly, rwy'n arbennig o awyddus i ddysgu beth all y Llywodraeth ei wneud i sicrhau bod y 1,200 o bobl a allai fod yn colli eu swyddi o fewn chwe mis—pa wasanaethau pwrpasol fydd ar gael iddynt i sicrhau bod ganddynt ddewisiadau clir o ran cam nesaf eu gyrfa?

Yn ail, rydw i eisiau codi'r pwnc o gamblo gormodol a grybwyllwyd yn fyr yn y cwestiynau i'r Prif Weinidog. Roeddwn i’n rhan o banel mewn seminar ddydd Mercher diwethaf, a drefnwyd gan y Stafell Fyw, o’r enw Curo’r Bwci, sef yr unig sefydliad, hyd y gwn i, sydd mewn gwirionedd yn cynnig gwasanaethau i drin pobl sy'n gaeth i gamblo. Ac o ystyried faint o niwed y gall gamblo ei wneud yn ein cymuned, tybed a fyddai modd inni gael dadl i allu trafod ymhellach yr hyn y gallem ni fel Cynulliad ei wneud i guro’r broblem benodol hon. Rwy’n synhwyro bod cefnogaeth drawsbleidiol eithaf sylweddol i wneud rhywbeth am hyn, cyn iddi fynd yn broblem fwy byth.