Diolch, Jenny Rathbone. Rwy'n credu ei bod yn bwysig bod Tesco yn sylweddoli bod y cyhoedd yn pryderu—bod eu cwsmeriaid yn bryderus iawn, am y ffordd y mae’r gweithlu wedi ei drin yng Nghaerdydd. Ac, wrth gwrs, mae cynifer o bobl sy'n gweithio, a theuluoedd a chymunedau, wedi eu heffeithio gan eu cyhoeddiad dinistriol yr wythnos diwethaf. Mae’n dangos eu diffyg dealltwriaeth a chydnabyddiaeth o'r teyrngarwch a’r ymrwymiad sydd wedi bod yn amlwg iawn gan staff yn Nhŷ Tesco. Rwy'n credu fy mod i wedi sôn am ffyrdd yr ydym, wrth gwrs, yn gweithio gyda'r asiantaethau cymorth yn lleol—Gyrfa Cymru, Canolfan Byd Gwaith, colegau a Chyngor Caerdydd—ac yn gweithio gydag Undeb Gweithwyr Siopau, Dosbarthu a Gwaith Perthynol, ac â fforwm canolfan gyswllt Cymru hefyd. Ac wrth gwrs, wrth i staff medrus ymuno â'r farchnad swyddi yn ystod y flwyddyn nesaf bydd yn bwysig sicrhau cyflogaeth amgen, a hefyd ddiddordeb sylweddol gan gwmnïau ar draws y rhanbarth i ddefnyddio’r talent a’r sgiliau yn y sector gwasanaethau ariannol a phroffesiynol, a chyfleoedd gwaith a grëwyd yn y canolfannau gwasanaethau cwsmeriaid rheoledig eraill. Mae'n bwysig, fodd bynnag, bod y neges honno yn mynd yn ôl i Tesco am y lefel o bryder gwleidyddol a chyhoeddus ynghylch y cymorth y gallwn ei roi.

O ran eich ail bwynt, wrth gwrs, mae ein cyfrifoldeb ni yn ymwneud yn benodol ag effaith gamblo gormodol. Hynny yw, yn amlwg, mae atal yn hollbwysig, ac rwy'n credu bod hwn yn faes lle gallwn weld ffordd briodol ar gyfer cyflwyno dadl neu ddatganiad.