Roedd araith agoriadol y Prif Weinidog yn llawn hiwmor anymwybodol ac roedd o leiaf cystal, rwy’n meddwl, â chwerthin tra’r oedd yn dweud bod y cytundeb hwn yn annheg, yn anghywir ac yn gyrydol, fel pe bai pethau’n wahanol o gwbl pe bai gan y Blaid Lafur nifer mwy o seddi a’u bod nhw’n taro bargen debyg â'r DUP. Rwy'n ddigon hen i gofio, fel y nododd Lynne Neagle neu Ken Skates, dydw i ddim yn siŵr pa un, yn gynharach yn y dydd, sut beth oedd gwleidyddiaeth yn yr 1970au. Rwy’n cofio’r trafodaethau rhwng Llywodraeth Wilson a Llywodraethau Callaghan ac Aelodau o Ogledd Iwerddon, ac rwy’n cofio’r dydd pan gafodd y Llywodraeth Lafur ei threchu gan Frank Maguire a ddaeth drosodd i gael ei bledu â diod ym mar y Strangers, cyn ymatal yn bersonol fel bod y Llywodraeth yn colli pleidlais o ddiffyg hyder. Felly, gwleidyddiaeth grym yw hyn. Rydym wedi gweld y cyfan o'r blaen ac nid oes amheuaeth y gwnawn ei gweld eto. Rwy'n llongyfarch y DUP ar y cytundeb y maent wedi’i wneud gyda’r Llywodraeth. Yn wir, maen nhw'n drafodwyr cystal, rwy’n meddwl mai nhw a ddylai fod yn gyfrifol am drafodaethau Brexit ar ran y Deyrnas Unedig. [Torri ar draws.] Ond i’r Prif Weinidog gwyno am hyn—