Y broblem yw hyn, ynte: y broblem erioed fu pe byddai gan y prosiect hwn gefnogaeth gref gan fuddsoddwyr preifat, ni fyddai angen gwarant gan y Llywodraeth, a byddai'n gallu sefyll ar ei draed ei hun heb y warant. Fel y dywedasom yn y Siambr yr wythnos diwethaf, yr anhawster yr ydym ni wedi ei wynebu yw na fydd unrhyw benderfyniad terfynol yn cael ei wneud gan y Swyddfa Ystadegau Gwladol nac Eurostat o ran ba un a fydd y cytundeb ariannol hwn ar neu oddi ar y fantolen tan fod y contractau wedi eu llofnodi, ac mae’n rhy hwyr erbyn hynny. Ac, wrth gwrs, ar yr adeg honno, rydym ni mewn sefyllfa lle, ymhen dwy neu dair blynedd, pe na byddai’r gylchffordd yn llwyddo, y gelwir am y warant. Dyna'r broblem gyda hyn. Nawr, ni allwn gymryd y risg honno. Rydym ni’n gwybod na fyddem ni’n cael penderfyniad terfynol ganddyn nhw. Y ffaith yw, fel y mae’r cytundeb wedi ei strwythuro ar hyn o bryd, nid yw'n ymddangos ei fod wedi bodloni ein hamodau. Os bydd cynnig newydd yn cael ei wneud, yna, wrth gwrs, byddem ni’n ei archwilio. Ond ni allwn gymryd y risg gydag arian cyhoeddus a chymryd y risg y bydd yr arian hwn yn ymddangos ar ein mantolen. Pe byddai hynny'n digwydd, byddem ni’n cael ein trin fel pe byddem ni eisoes wedi talu’r arian hwnnw a byddai'r arian yn cael ei dorri o’n cyllideb gyfalaf, a fyddai'n golygu, er enghraifft, gorfod gwneud toriadau yn y flwyddyn ariannol hon o bosib. Nid yw hynny’n rhywbeth y gallwn ni fel Llywodraeth gyfrifol gymryd risg ynglŷn ag ef.