Y penwythnos hwn. Reit, dyna ni. Wel, ewch i Langrannog, bawb. Wedyn, mi soniodd Dai am yr angen i hyrwyddo’r Gymraeg ym mhob maes, a’r angen am gorff hyd braich i fod yn gwneud y gwaith hwnnw.

I gloi, felly, mae siarad Cymraeg a siarad Saesneg yn rhugl yn fy ngwneud i pwy ydw i. Mae’r Gymraeg yn agor y drws imi at ddiwylliant cyfoethog sy’n dyddio yn ôl i’r chweched ganrif. Mae’r Saesneg yn agor y drws imi i ddiwylliant cyfoethog byd-eang. Mae’r ddau yn rhan o’m mhrofiad i. Rwy’n lwcus. Rwy’n berson dwyieithog sy’n defnyddio’r ddwy iaith yn gwbl hyderus. Er nad ydych yn fy nghlywed yn siarad Saesneg yn fan hyn yn aml, rwyf yn medru siarad Saesneg, a hynny’n rhugl. [Chwerthin.] Felly, beth yw’r ddadl dros beidio â chreu’r cyfle i bobl plentyn i dyfu i fyny i feddu un, dwy, tair, pedair, pum iaith? Nid oes dadl resymegol. Mae yna fanteision amlwg. Y sefyllfa yna—y sefyllfa o ddwyieithrwydd neu amlieithrwydd—sydd yn gwbl normal yn y rhan fwyaf o wledydd y byd. Mae angen inni symud tuag at hynny cyn gynted ag y medrwn. Rwy’n eich llongyfarch chi fel Llywodraeth am fabwysiadu nod uchelgeisiol. Mae’n bryd cychwyn ar y daith honno rŵan a throi’r nod yn realiti. Felly, rwy’n falch o glywed y bydd y strategaeth yn cael ei chyhoeddi o’r diwedd yr wythnos nesaf. Fe allaf roi gwarant i chi rŵan y byddwn yn craffu arni yn fanwl, ac yn sicr, bydd gennym ni sylwadau, mae’n debyg, am hynny. Rwy’n cytuno’n llwyr efo beth oedd Alun Davies yn ei ddweud: nid oes angen inni ymddiheuro i neb am ddefnyddio’r Gymraeg a hyrwyddo’r defnydd o’r Gymraeg ar bob achlysur ac ym mhob maes. Diolch.