Wel, nid wyf yn rhannu’r pwyntiau a wnewch, ac rwy’n meddwl y gallem naill ai gael sgwrs lle byddwn yn parhau i siarad ynglŷn â sut y darparwn fwy o addysg a hyfforddiant meddygol, a mwy o weithwyr gofal iechyd proffesiynol ym mhob rhan o’r wlad sydd eu hangen—gogledd, canolbarth, gorllewin a de Cymru hefyd—neu gallem fynd drwy ymateb braidd yn fformiwläig, ‘Rydych yn gyfrifol, eich bai chi ydyw ac rwy’n siomedig’. Nid wyf yn credu bod hynny’n mynd â ni’n bell iawn. Rwy’n hapus i gael ffrae os oes angen cael ffrae, ond nid wyf yn credu mai dyma’r man i wneud hynny. Rwy’n meddwl bod y penderfyniad a wnaethom ddoe yn seiliedig ar sylfaen dystiolaeth briodol ynglŷn â’r peth iawn i’w wneud. Rwy’n pryderu am ein gallu i recriwtio, cadw a denu pobl i weithio yn y gwasanaeth iechyd yng Nghymru. Dyna pam y mae’r cymhellion, er enghraifft, ar gyfer hyfforddiant meddygon teulu yng ngogledd-orllewin a gogledd-ddwyrain Cymru—rydym wedi llenwi’r mannau hynny a oedd yn anodd recriwtio iddynt o’r blaen. Felly, rwyf o ddifrif ynghylch y model cyfan o ofal a ddarperir gennym, ond nid wyf yn rhannu tôn na chynnwys y sylwadau a wnewch. Rwyf wedi ymrwymo i ddarparu gwasanaeth iechyd priodol—[Torri ar draws.]—gwasanaeth iechyd priodol ar gyfer cymunedau ledled Cymru, gan gynnwys gogledd Cymru, ac rwy’n ddig ynglŷn â’r awgrym a’r cyhuddiad nad wyf yn poeni am un rhan o Gymru.